“Yüreðimin pýrpýrýna sapanla gelme! Býrak ayrýlýðýnda yolu yordamý olsun. Bakma bahar bahar gözlerimin körüne ya da bak; misli hazanlar döktü onlar, ciðerine dert olsun!”

Kolay mý el oldun, elimle koyduðum yüreðime. Gidiþine türküler mi yaksaydým. Yüzünü yaktým resimlerde kolay mý? Yüzünde yüzüm vardý ateþte sancým. Kolay mý can-efruz gözlerin kapandý ve bitti tenimdeki güneþ alýþlar. Kolay mý aþkýma leke atar, satar beni dahasýnda bu yok oluþlar.

Yüzümdeki senden yana tüm çevriliþler, avuçlarýmýn kapanýþýydý göz yaþlarýma, isyan mý sandýn? Hadi þimdi seninde yok resimlerin baktýðým yerde ve senin baktýðýn yerde de deðilim artýk. Geçmiþte derken ‘ bir bakýþýn baþým gözüm üstüne’ , þimdi bu sevdanýn düzeninde ben mi hataydým? Kolay mý, ifil ifil eserken sana ve akarken ýlýk ýlýk, kendi ellerimle keser oldum rüzgarlarýmý, yine ellerimle kuruttum ýrmaklarýmý.

Kolay mý , ‘yar’ dedim sana. Yarýmlýðýný yüzüme yüzüme vursa da yar oluþlarýn , kolay mý her defasýnda can attým kollarýna ama yine zordu senin sarýlýþlarýn.

Þimdi çek ellerini yüreðimin tükenmiþ bereketinden. Türkülerin sýzýsýndan çek! Elindeyse git eþiðimden, kalemimden, þehrimden. Çýkar ortaya görmeden sevdiðim yüreðini ve sarýl ona sýkýca, daima senle kalsýn. Varsýn kýymet bilmez bir aþkýn kollarýnda, yüzü kýzarsýn!

“ Yüreðimin kuþlarýna sapanla gelme! Býrak ayrýlýðýnda yolu yordamý olsun. Bakma bahar bahar gözlerimin körüne ya da bak; misli hazanlar döktü onlar, ciðerine dert olsun"