Dünyaya gelen her insanýn belli görev ve sorumluluklarý vardýr.Hiç kimse baþýboþ deðildir.Hepimiz belli gayelerle yaratýlmýþýz.Onun için insan en deðerli varlýktýr.Kendimize bu açýdan bakarak büyüklüðümüzün farkýnda olarak yaþamalýyýz.Son büyük Divan Þâiri Þeyh Galip bize kendi yaratýlýþ hakikatimizin ve üstünlüðümüzün bilincinde olmamýz gerektiðini haykýrýyor:
     “Hoþça bak zâtýna kim zübde-i âlemsin sen
      Merdüm-i dide-i ekvan olan âdemsin sen”
     Günümüz Türkçe’sine aktarýrsak þunu demek istiyor: “Kendine iyi bak,sen dünyanýn özüsün.Sen kâinatýn gözbebeði olan insansýn.”Bizler bazý zaman kendimizi boþ ve anlamsýz görürüz.Bu aslýnda kendimize yapabileceðimiz en büyük haksýzlýktýr.Bir kere dünya ve diðer bütün âlemler insanýn þerefine yaratýlmýþtýr.Bizi var eden Allah çok büyük deðer veriyor bize.Ne yazýk ki bunun farkýnda olamadan yaþayýp ölenlerin sayýsý hiç de azýmsanacak kadar az deðildir.Onlar ne kadar zavallý ve acýnacak insanlardýr!
     Ýnsan öncelikle varoluþ gayesinin ve büyüklüðünün farkýnda olmalýdýr.Fakat insanýn büyüklüðü derecesinde görev ve sorumluluklarý da var.Bunlarýn da bilincinde olmalýyýz.Peki nedir sorumluluklarýmýz?Bunlarý imanî ve insanî olmak üzere ikiye ayýrarak incelemekte yarar var.
     Biz öncelikle insanýz.Yaþadýðýmýz çevreye karþý yapmamýz ve yapmamamýz gereken hâl ve hareketler var.Çevremizin bizden beklentilerini gözardý edemeyiz..Toplum içerisinde yaþayan fertleriz.Kendimizi toplumdan soyutlayamayýz.
     Çocuklarýmýzý yetiþtirirken onlara aþýrý derecede müþfik davranmamalýyýz.Kolaydan zora doðru görev ve sorumluluklar vererek bu insanî duyguyu onlara kazandýrmalýyýz.Sorumluluk duygusu bu yaþlarda kazandýrýlýr.Her dediði yerine getirilen ve her iþten alýkonulan çocuðun dayanma gücünün ve mücadele direncinin geliþmesini beklemek hayal olur.
     Hayat bir mekteptir biz insanlar için!..Gelecek günler acýlara ve mutluluklara gebedir.Yaþam hep güllük gülistanlýk deðildir.Dikenli patikalarý da vardýr bu uzun ve çileli yolun...Her iniþin bir yokuþu da vardýr muhakkak…Yarýnlar sürprizlerle doludur.Kendimizi ve çocuklarýmýzý, bunlarý dikkate alarak hazýrlamazsak yol yorgunu maratoncular gibi olduðumuz yerde yýðýlýr kalýrýz.Arkadan gelenlerin altýnda ezilmeye engel olamayýz.
     Ýnsanî sorumluluðun yanýnda bir de imanî sorumluluk vardýr demiþtik.Bu, mevcut dünya için olmasa da ahiretimizin mamur olmasý için elzem bir duygudur.Gerçi imanî yükümlülüklerini yerine getirenlerin insanî sorumluluklarýný görmezlikten gelmesi pek rastlanan bir durum deðildir.
     Yüce Allah, biz insanlara cüzî irade vermiþtir.Bu, doðrularla yanlýþlarý birbirinden ayýran bir süzgeç hükmündedir.Ýradesini hakkýyla ve yerinde kullanan, gelecekte piþman olacaðý iþleri yapmaz.Kendini bir imtihanda görür.Hayata o ciddiyetle sarýlýr.Hâl ve hareketlerini kontrol altýna alýr.Sadece kendisini deðil emri altýndakileri de o doðrultuda yönlendirir.Çünkü kiþinin kendisini manevî sorumluluktan kurtarmasý yetmiyor.Ýnancýmýz bu bencilliðe cevaz vermiyor.Bu hususta Resulullah Efendimiz þu nasihatte bulunarak bizleri uyarýyor:
     “Her biriniz bir yöneticisiniz ve her biriniz yönetiminizdekilerden sorumlusunuz.Devlet adamý bir yöneticidir ve halkýndan sorumludur;erkek,ailesinin yöneticisidir ve onlarý gözetmekten sorumludur;kadýn,kocasýnýn evinin muhafýzýdýr ve bundan sorumludur;hizmetçi efendisinin malýnýn bekçisidir ve bundan sorumludur.Her biriniz bir yöneticisiniz ve yönetiminizdekilerden sorumlusunuz.”(Buharî)
     Ýnsaný insan yapan sorumluluk duygusudur.Bundan yoksun insanlardan her türlü kötülük beklenir.Böyle kiþiler hiçbir zaman güven vermez de!...Toplumun sýrtýnda aðýr bir yüktürler.Paylaþmayý deðil,kiþisel menfaati yeðlerler.Ýnsaný yarý yolda bir baþýna koyup giderler.
     Sorumsuzluk toplumlarý çökerten tehlikeli bir sosyal marazdýr.Bu illetten emin olmak istiyorsak yarýnlarýmýzýn teminatý olan çocuklarýmýza bu hayatî hissi küçük yaþlarda aþýlayalým.Aksi hâlde toplumsal huzurdan uzak,cinnet geçiren bir toplumun ruhen hastalýklý fertleri olarak yaþamak zorunda kalýrýz.

     e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com