Ýnsanlar bazý zamanlarda,özellikle efkâr saatlerinde büyük bir duygu yoðunluðu içerisinde bulunurlar.Bu vakitlerde içi içine sýðmaz sözkonusu kiþinin…Yanýnda birisi varsa onunla paylaþýr yoðunlaþan duygularýný!..Kimse yoksa kaleme kâðýda sarýlýr sessizce.En büyük sýrdaþý olur mürekkep…Duygularla yoðrulmuþ yazýnýn mürekkebi kurumadan hiç kimse bu sýrra mahzar olamaz.Üçüncü þahýslara kapalýdýr mevcut duygular!..
     Yazarlýk mýdýr bu,yoksa geçici bir heveskârlýk mý?Bunu da geçen zaman gösterir hiç þüphesiz.Bu iþte uzun vadeli düþünüp geleceðe dönük hesaplar yapmaktýr önemli olan.Aksi halde rüzgârýn getirdiðini yine rüzgâr götürür.
     Türkiye’de yazar olmak ateþten bir gömlektir adeta…Çünkü bu iþ henüz bir iþ ve meslek hüviyeti kazanmamýþtýr.Yazarlýk arenasýnda sapla saman birbirine karýþmýþ durumdadýr.Kim,niçin yazardýr?Yazar olmanýn kriterleri nelerdir?Yoksa “Ben yaptým oldu” sözüne nazire yaparak “Ben yazdým oldu” demek midir çýkýþ noktasý?
     Türkiye’de sadece yazarlýk deðildir yerine oturmayan.Yayýncýlýk müessesesi de sistematik bir yapýya kavuþmamýþtýr.Aslýnda yazarla yayýncý bir bütünün iki yarýsý gibidir.Bunlar et ve týrnak misalidir.Birini ötekinden ayýrmak kabil deðildir.Oysa günümüzde yayýncýlar yazara hak ettiði deðeri vermemektedir.Yayýncýlýkta tarafgirlik de aþýlmasý gereken çýkmazlarýmýzdan birisidir.
     Yayýncýlar bazý isimleri,lâyýk olmadýklarý halde vizyonda tutarak ite kalka bir yerlere getirmektedirler.Bu hususta ayný fikri paylaþma ve eþ dost muhabbeti de etkili olmaktadýr.Buna biraz daha ileri giderek fikrî baðnazlýk da diyebiliriz.Durum böyle olunca yayýnlanan eserlerin kalitesi düþmektedir.Halk tabiriyle adamý olanlar iþini yürütmektedir.
     Yayýncýlarýn bir diðer hatasý da kendilerine medyayý kýlavuz edinmesidir.Ülkemizde medyayý kimlerin yönlendirdiði malûmdur.Memleketimizde medya, vazifesi olmadýðý halde pek çok iþe burnunu sokmaktadýr.Yayýncýlar gündemin nabzýný tutmak ve daha çok kazanmak hevesiyle kalitesiz isimlere ve eserlere pirim vermektedirler.Bu da hakikatte boþ ve birikimsiz insanlarýn ön plana çýkmasýna zemin hazýrlamaktadýr.Bu durum kendi halinde yaþayan fakat kalem erbabý deðerlerin önünü kesmekte hatta kaybolup gitmelerine sebep olmaktadýr.
     Aslýnda okuyucu iyiyle kötüyü ayýrt eden bir süzgeç olmalýdýr.Olmalýdýr diyorum,çünkü henüz bu vazifesini ifa edememiþtir Türk okuyucusu!..Okurlarý da maalesef medya yönlendirmektedir bu hususta.Kýlavuzu karga olanýn baþýna neler gelebileceðini tahmin edersiniz kanýmca.
     Çok satýlan kitaplarýn kaliteli olduðu kanaati ne kadar geçerli bir ölçü olur bu belirsiz ortamda?Varýn siz düþünün…Boyalý basýn, edebiyatýn mahrem ve sýrlý dünyasýndan kirli ellerini çekmelidir.Aslýnda medya gerçek manada sanat ve edebiyata hizmet etse hepimiz bahtiyar oluruz.Fakat bu alana hizmet etmeyi bir kenara býrakýn,aksine iþi her geçen gün sulandýrarak kendine benzetmektedir.Sözümüz tabiki umuma deðildir.Alýnanlar suçlananlardýr;bu böyle biline!..
     Yazarlýk belli bir kabiliyet gerektirir.Fakat hiç kimse yazar olarak dünyaya gelmemiþtir.Ýlham asla yeterli deðildir.Yazarlýðýn onda biri ilhamsa onda dokuzu çalýþmaktýr.Ýlhamýn gelmesi için de belli bir zemin hazýrlanmalýdýr.Fikrî ve hissî altyapýsý olmayan kimselere ilham da gelmez.Yazarlýk çileye talip olmaktýr.Uzun geceleri uykusuz geçirmeye hazýr olmaktýr kalem erbaplýðý!..
     Edebiyatta özel kabiliyet gerektiren þiir,hikâye,deneme ve roman gibi türler vardýr.Bu alanlarda yeteneðimiz yoksa baþka edebî mecralara yönelmeliyiz.Bunun dýþýnda belli bir türde yoðunlaþmalýyýz.Edebiyatýmýzda iz býrakmýþ isimler belli bir edebî türle özdeþleþerek anýlmýþlardýr.Tabir caizse yazma konusunda da maymun iþtahlý olmamalýyýz.Nice þair ve yazarlar bir türde, hatta bir eserle meþhur olup adýný ebedîleþtirmiþtir.
     Çok yazmak asla övünülecek bir husus deðildir.Yazdýklarý binlerle ifade edilen kiþiler tarihin nisyan bulutlarýna karýþýp görünmez olduklarý halde, tek bir eserle güneþ gibi parlayan ve adýný tarihe altýn harflerle yazdýran abideleþmiþ isimler vardýr.Çok söz yalansýz,çok mal haramsýz olmadýðý gibi,çok eser de hatasýz olmaz.Çok yazmak yerine kendimize ait bir üslûp geliþtirmeliyiz.Taklitten þiddetle kaçýnmalýyýz.Unutulmamalýdýr ki taklit hiçbir zaman orijinali gibi mükemmel olamaz.Üslûp sahibi olmak için de disiplinli ve çok çalýþmalýyýz.
Fildiþi kulelerde oturup ahkâm kesmekle belki bir yerlere gelinir ama gelinen o noktada uzun süre ve devamlý kalýnamaz.Toplumun aynasýdýr yazar.Aynayý kendi içimize deðil,içinde barýndýðýmýz topluma tutmalýyýz.Ancak bu þekilde kalýcý ve faydalý olabiliriz.Bunun yanýnda kalem namusunu da hiçbir zaman rafa kaldýrmamalýyýz.Unutmamalýyýz ki kýsa zamanda gelen þöhretler,kýsa zamanda gitmeye mahkûmdur.Oysa namus var olma sebebimizdir.þöhretsiz yaþayabiliriz ama namussuz asla!...Onun içindir ki her adýmýmýzý ince hesaplar yaparak atmalýyýz.Gelecekte piþman olabileceðimiz iþlere bulaþmamalýyýz.Çünkü meþhurdur ki son piþmanlýk fayda etmez.
e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com