Kaçýncý basamaðýnda
olursan ol yaþamýn,
karamsarlýða kapýlýp
umutsuzluk hýrkasýný
giyme sakýn…
Çekiver ipini umutsuzluðun,
ilmek ilmek sökülsün…
Taptaze
umut çiçekleri ek
gönül bahçene,
gerisi
gelir elbet bir gün…

Yumma güneþe gözlerini,
daya bir merdiven
gökyüzüne,
yýldýz topla…
Saçlarýný tara
pýrýl pýrýl güneþin …
Sitem etme
düþlerine yaðan kara,
damla damla
erir elbet bir gün…

Susturma yüreðini,
en umutsuz bir anda
yaðan yaðmur,
toprakta
capcanlý bir umut olur…
Bir bahar dalýnýn çoþkusunu
tomur tomur
sana da
verir elbet bir gün…

Gözyaþýyla dolmaz deniz,
meraklanma…
Uçurtmasýný yitiren
çocuðun
gözyaþlarý kurur,
üzüntüsü durur...
Ararsan;
ipinden kurtulmuþ
serseri bir uçurtmanýn
özgürlük sevinci
seni de bulur,
bulur elbet bir gün…

Yaprak ödünçtür dallarda,
önemli olan;
umuttan yoksun kalýp
gözlerde ýþýðý söndürmemek,
direnci yitirmemek…
Dikenli de olsa
kýzýl bir güldür hayat
onu sevmek gerek…
Yeþile düþman bir bahçývana
kendini sevdirmez çiçek,
yaprak yaprak
ölür elbet bir gün…

Yýk barikatlarý,
erit prangalarý halka halka,
zaman defterini kapat…
Tekrar merhaba deyip yaþama
kýzýl gülden
derin bir soluk al,
kendine yepyeni bir dünya yarat…

Yeni yüzler dene,
asla vazgeçme sevmekten,
sünger çek maziye,
yak
ne varsa kötü
gönlünün ocaðýnda…
Geç karþýsýna,
sevgi kahvesini,
dostluk kahvesini yudumla
umudun þefkatli
kucaðýnda…

Býrak,
saçlarýný okþasýn rüzgar,
apak kar yaðsýn karanlýklarýna…
Her þafakta,
doðan güneþi karþýla,
batarken kýzýllýðýný þarap þiþelerine doldur,
yýllansýn…
Unut hazan mevsimini,
her daim
hayat harmanýna
yaðmur yaðsýn çisil çisil,
aðaçlar tomurcuklansýn…
Aç yüreðinin kapýlarýný,
sen uçur
bir kuþ da,
özgürce kanat çýrpmanýn
tadýna varsýn…

Bahardaki uyanýþý,
gök kuþaðýndaki gülüþü,
zarafetini gülün,
muhteþem hazzýný
bir bebeðin omzundaki gamzeden öpüþün…
Köpük köpük aþký,
soluk soluða,
çimler üstündeki seviþmeleri düþün…
Yaþamak:
zor da olsa ne güzel…
öyle mi ya ölüm,
öyle mi ya ölüm?

Ocak, 2005