Günahsýz Ölmek DOKUNUYOR, Anne!

Gittikçe yaklaþýyor ölümün ayak sesleri,
Yavaþ yavaþ ruhumun derinliklerine iniyor,
Korkusu vücudumu su gibi titretiyor.
Buz gibi denize düþmüþüm.
Yalnýzým; ne elimden tutan biri, ne de
Tutunabileceðim bir tahta parçasý
Ve açýlýyorum enginlere.
Üþüyorum! Üþüyorum anne üþüyorum
Ve bir girdap; çekiyor beni içine.
Korkuyorum! Korkuyorum anne aðlýyorum.
Ne bir bulut,
Ne de kuru bir yaprak var.
Uçuyorum, sonsuzluða uzanýyorum anne!
Yapacak birþey yok o anda,
Gözlerimi kapatýyorlar anne!
Ýzin verme,
Ölmek istemiyorum, kurtar anne.
Günahsýz ölmek dokunuyor anne!
Bir film þeridi gibi kopup gidiyor
Ama üzülme artýk,
Yakýnmalarýmý da unut gitsin.
Ýki damla gözyaþý, umutlar, anýlar
Hepsi benimle bu topraða giriyor anne.
Salt yalnýzlýk.
Unutma bir gün gelir kavuþuruz,
Ýþte o zaman beni hiç býrakma, anne.