Ýstanbul Boðazý...
Her mevsim, her an bir baþka güzelsin...
Baharda erguvanlarýný sunarsýn,
Yeþillerin arasýnda maviliðini...
Sana hayran hayran bakanlar,
Bir daha unutabilir mi seni...
Oturup sahilinde, içtiðim çaylar
Bir baþka sýcak kýþýnda...
Lodosun esip de kýyýlarýna vurunca
Dalgalar, yüreðim kabarýr senin gibi...
Açlýðýmýzý balýklarýnla doyurursun,
Fethedildiðin günden beri...
Senin gibi inceden inceye dantel gibi
Ýþlenmiþtir,tarih ve aþk kokan yalýlarýn...
Ne sevdalar yaþanmýþtýr sana bakan gözlerin
Sahibi yüreklerde...
Yazýn gezinir sularýnda kayýklar, motorlar,
Onlara müþfik bir ana olur,
Sakin sakin akan bir nehire dönüþürsün...
Güneþ batarken Salacak’tan,
Karanlýk pelerinini giyinirsin...
Boynunda iki gerdanlýk,
Biri inciden, diðeri elmas...
Geceleri yýldýzlar gibi aydýnlatýr sularýný...
Sonbaharýn bir baþka güzel...
Sararýr elbisen, sularýn gri...
Yýldýrýmlar selam sunar sana,
Yaðmur yaðdýran bulutlarýyla...
Ýstanbul Boðazý...
Canlarýn cananý...
Birgün ben gitsem bile dünyadan,
Kýyamete kadar misafirlerini aðýrlayýp
Hayran edeceksin kendine...
Daha öncekilere sevdirdiðin gibi...
Aþýk olacaklar sana, týpký benim gibi...