“ Dünya ile arandaki savaþta,
dünyayý desteklemeye bak.” (f.kafka)

-Ýnsan ne istiyor?
-Bilmiyorum!
-Ben ne istiyorum?
-Bilmiyorum; ölümsüzlüðümden caným sýkýlmaya baþladý!

Bazý günler, dölsüz bir boða denli verimsiz olur düþüncem. Dünyam kurur, ben kururum. Hiçbirþeyi betimleyecek gücüm kalmaz. Somutum kör soyutum saðýrdýr. Kavramlar içsizdir bilincimde; bilincim hayvan önceme mi gerilemiþtir ne? Hayýr ama, o da deðil; bilincim nöron düzeyine gerilemiþtir: ( Nöron’dan fazlasýdýr hayvan.)

Salt fizyoloji; yaþamla orgazmým yitip gitmiþtir!

Herkes her þeyi bilerek kendi anlamsýzlýðýnda yok olmuþtur. Ben ise,
kimliksiz bir kim?

Tam þimdi, bu an, Sokrates çýkagelse: Bir tek sorumun yanýtýný getirse bana, en az on yeni soru doðurtmaya bedel. Ýçime bilincime düþse. Bilincimi canlandýrsa. Bir baþka bedenden (Dünya’dan) çýkýp gelmiþ mayalandýrýcý-canlandýrýcý bir düþünce. Bir döl; cansýz doðayý tepkimeye sokan, ilk canlý hücrenin ilk adýmý... Bilinmezden gelen bir þimþek: YILDIZ...

Mutlu bir evrim öncesi-baþlangýç.

Kod adý: Yaþam, olan terorist, bütün mazgallarýmdan yüreðime-bilincime saldýrarak, ‘Yaz!,’ diyor, bana. ‘Hangi ruh hali içinde olursan ol, yaz!:’

Ýnsan, fizik deðil-metafiziktir; fiziði de içine alan bir fizik-ötesi! Tanrý’sý da vardýr onun tanrýsýzlýðý da. Aþký hem bedene yöneliktir, hem beden olmayana. Ýdealarý yaratandýr o ve yadsýnmasýdýr idealarýn... En “Eþref-i mahlukat”týr ve atýk’larýn en iþe yaramazý yine odur.

Cennete-cehenneme ve hiçbir yere yolcudur insan.

Tarih öncesi atalarý Adem ve maymun iken, yaþayýpgiden atasý Kültür’dür onun.
Yiyecek ve seksin peþindedir içindeki hayvan. Ve ölümsüzdür “id” çünkü, hayvan bilmez öleceðini. Ýçinde taþýdýðý (içselleþtirdiði) toplum (anne-baba-çevre)-“Superego” ise, sýkýþtýrýr durur sevimli hayvancýðýný. Yolunun üstüne çýkar. Canýnýn üstüne çýkar. Can havliyle cebelleþir dururlar. Arada, ‘ben’- ‘ego’ lime lime olur. Kimdir ki bir kavgayý ayýrmaya çalýþýr da yumruðu yiyen olmaz!

Bir, ‘piþman olmuþlar’ kalabalýðý!

‘Yaþama küsmüþler’ kalabalýðý!

Ýnsanýn bir, Tanrý sorunu yoktur, olmamýþtýr; her türlü teoloji,Tanrý’nýn “ne olduðu” veya “ne olmadýðý” üzerine varsayýmlardýr ancak. Ýnsanýn bir, insan sorunu vardýr ve o da, ne Ýsa’ya havale edilebilir ne de Nietzsche’ye.

Ufukta bir yýldýz belirir; düþünce doðurtmaya-doðurmaya gebe. Sabah olur rüya biter! Kimileri Öteki’nin reddi üzre kurmaya çalýþýr Evrenini. Düþünmezler mi ki ‘öteki’ olmadan, (O, köprüsüz ben!) ben dahi yoktur? Ben’in önselidir ‘öteki’ ve ben, –öte...kimim-...

-Ben ne istiyorum?
-Bilmiyorum; ölümsüzlüðümden caným sýkýlmaya baþladý!..


Ýnsan ki soylu maceramýz:

Varolandýr. Varedilendir.

Bazen çözülüp dibe çöken bir tortu.

Hiçliðe teðet geçer ama yaratýr insan.

Yaratýr ve yaratýcýsýný yalnýz býrakmaz!...

Siz hâlâ susmayý sürdürecek misiniz?!


Nurol Banabak Rize 19,02,2000