Günlerdir gelmeni bekledim.Bitmeyen iþlerinin olduðunun farkýndaydým, yalnýz kalmak içimi acýtmadý diyemem hiç ve bir de seni yalnýz býrakmak. Belki biraz kýrgýndým, yaþlý yüzler görmekten sýkýlmýþtým belki de..Bitmeyen iþleri bitiremezdim, hepsi sana aitti.
Gözlerimi araladýðýmda geceydi, bakýþlarým yalnýzlýktan uzak kendimleydim. Hep korktuðum karanlýklar, o gece karanlýk deðildi, içimde senin aydýnlýðýn vardý sana ait ve senden habersiz. Sakindi gökyüzü bir o kadar tersti yüreðim. Ayrýlýðý senin kadar kolay kabullenememiþti, senin kararýna ters açýklamalar getirmeyi, senin düþüncenin son düþünce olmadýðýný kabullenebilirdi en çok.
Bütün kayboluþlarda bir kapý aralanmýyordu, çýkýþlar yoktu. Hayalimin en zor kýsmýydý çýkýþýn olmadýðýný düþünmek ve sonunda uyuyordum..Aðlamamak, hayatý sensiz yaþamamak için..Biliyordum..Benim için zor olan þeyler senin için çok daha zordu. Hayat ayný karýþýk zamanlarý sana da sunuyordu ve senden erken bekliyordu benim için zaman býraktýðý gerçekliði, bu yüzden ben zamanýn erken geldiðini tartýþýyordum seninle. Bu yüzden kýzýyordun inatçýlýðýma.
Aslýnda en çok sen istemezdin deðer verdiðinden kopmayý. Uçurum vardý önünde ve gözlerini hayat baðlamýþtý..(kimbilir o da güçsüz görünmek istemiyordu belki deðer verdiðine ve ayrýlmak zorunda kaldýðýn beni korkutarak, gücünü en derin hissettirmekti kastý, bu yüzden sanaydý kastý, bu yüzdendi sevgimizi þiddetiyle eziþi..) kimbilir ki? Zaten bizim kararlarýmýzdan sonra da birilerinin kararlarý gerekmiyormuydu? Yaþam mucizevi olarak perdeleri aralattýrýrken beklemediðimiz sürprizleri, beklenmeyenleri de getiriyor ve beni unutmana en çok yaþam, en çok beni senden ayýran yardým ediyor diye þimdi bu kýzgýnlýðým.
Kaybedip kaybedip onca uðraþýn bir hakký var diye sana iyilik yapýyor gibi seni dostlarýnla mutlu kýlýyor, seni gülmelerden uzak tebessümlerin sahibi kýlýyor..Benimse kazanmaya hakkým yok, yaþamýn sunduklarýný harcamaya..! Zamaný var dostlarýmýn, zamaný var gülmelerden uzak tebessümlerimin.
Çünkü ben kaybetmedim çünkü ben kazanmak için uðraþmadým yaþanýlanlar üzerine, çünkü ben hiç ayrýlmadým senin beni býraktýðýn yerden.
Çünkü ben bekledim hep istemediðin gibi seni..Beni bensiz, sensiz býraktýðýn yerden ayrýlamadým hiç ve ayýrmadým gözlerimi umudumun simgesi maviden, seni en çok sevdiðim..Þimdi en çok özlediðim yerdeyim.Seni bekleyen maviyim..