Güneþ yeni uyanýyor ve gün yeni baþlýyordu. Yorgunluðumu az da olsa üzerimden atmýþ, dinç ve enerjik bir haldeydim. Elimi yüzümü yýkamak için lavaboya gittim. Soðuk suyun vücuduma dokunuþu ile bir anda üþüme gelse de, bu durumun bende biraz da olsa anlýk bir olay olma hissi uyandýrmasý beni rahatlatmýþtý. Elimi-yüzümü yýkadýktan sonra camýn önüne doðru yürüdüm. Ýnsanlarýn telaþý, iþe yetiþebilme olgusu; kahvaltý için marketlerin ve bakkallarýn erken mesai yapýþý bana zevk vermiþti. Onlarý kuþbakýþý bir halde izlemek çok hoþtu. Yani hoþ bir günün hoþ bir baþlangýcýydý.

Kahvaltý masasýný hazýrladým. Oturup yemeye baþladým. Bir yandan yerken diðer yandan ise bugün beni nelerin bekleyeceðini düþünüyor, bunlarýn hayalini aklýmdan bir film þeridi gibi geçiriyordum. Yani senarist ben, oyuncular ben, yönetmen bendim. Hayal oynatýyor, bunu istediðim gibi yönetiyordum. Bu durumun yaný sýra çayýn sýcaklýðý da içimi ýsýtýyor ve hayallerim de ýsýnýyordu.

Bugün iþim yoktu. Ne hafta sonuydu, ne de tatil günüydü. Her zamanki gibi yine kendime izin vermiþtim. Yine sokaklarda baþýboþ gezecek, temiz bir hava teneffüs etme umuduyla yürüyecektim. Her gün yaptýðým, fakat hiç baþaramadýðým bu amacýmý bugün gerçekleþtirecektim. Ama umudum gün geçtikte azalmaktaydý da. Hava kirli, insanlar vurdumduymaz ve hayat çekilmez olmuþtu. Hani o eski günlerde olan neþe hali artýk hiç yoktu. Her þey deðiþmiþti. Ancak bu deðiþim bile beni bu amacýmdan yýldýramýyor, evet, temiz bir hava teneffüs etme umudu içimde yükseliyor ve insanlarý anlama dürtüsü bende olduðundan fazla bir þekilde hissediliyordu. Bu gün farklý ve bugün huzurluydu. En önemlisi bugün ben neþeliydim. Sanki gün þu ana kadar hep sað tarafýndan kalkmýþ, bugün ise solu tercih etmiþti. Güneþ farklý uyanmýþtý. Her þey ama her þey farklýydý.

Kahvaltým bittikten sonra sofrayý topladým ve sobaya bir odun attým. Ýçerisi sýcak olmuþtu. Bardaðýmdaki çayý bir yudumda içtikten sonra yine doldurmuþ, içine iki þeker attýktan sonra karýþtýrmaya baþlamýþtým. Üstünden çýkan duman sýcak olan oda içerisinde içimi daha da ýsýtýyordu. Bu olaylar devam ede dursun ben yine hayallere dalmýþtým. Kirlenen ve bozulan deðerler karþýsýnda belki bir umut ýþýðý olduðunu hayal ediyor, bu hayal karþýsýnda ne kadar þanslý olup ne kadar þansýz olduðumu düþünüyordum. Camýn önünde oturmuþ dýþarýyý izliyor, ne kadar þanlý olup olmadýðýmý ölçmeye çalýþýyordum. Her þey olmasý gerekenden hýzlýydý. Her ne kadar dinç ve enerjik olsam da vücudum artýk yaþlanmýþ, bunun yaný sýra yaþ olarak da almýþ baþýný gitmekteydim. Onlara yetiþemiyor, olan þeylere ayak uyduramýyordum. Kim bilir belki de bu yüzden amacýma ulaþamýyordum. Bu beni engelliyor olabilirdi. Ancak zihnim bazý þeyleri hala çok iyi ayýt edebiliyordu ve gerçekten de eskisi ile þimdiki zaman arasýnda çok fark vardý. Ayýrt edebildiðimden de fazla…

Bir, iki, üç derken beþinci bardak çayý da yudumluyor ve düþünmeye devam ediyordum. Bu düþünceler ve hayaller bende devam ederken camdan Ahmet efendi’yi gördüm. Çok iyi ve çok neþeli bir adamdý. Gençliðimizde onunla en delidolu þeyleri yapar, bunlarýn sonucunda mutlaka ve mutlaka çok eðlenirdik. Yakýþýklý bir adamdý. Bütün kýzlar ona bakar ve onunla konuþmak isterdi. Hatta bir gün onunla beyoðluna gitmiþtik. Hatýrlýyorum da bütün kýzlar onunla konuþmak için çeþitli numaralar yapýyor, yolda yürürken koluna çarpýyorlardý. O gün ona çok özenmiþtim. Ancak bunu belli etmemeye çalýþýyordum. Her gün yeni kiþiler ile mahalleden geçer, yanýnda olan kýzlar ise güzellikleri ile bakanlarý mest ederdi. Anlayacaðýnýz güzel günlerdi. Anýlmasý hoþ ve insaný mutlu edici günler… Ancak þimdi bakýyorum da hey gidi Ahmet! Sende yaþlanmýþsýn. Baksana þu haline zor yürüyor, elindeki bastonu zor tutuyorsun. Kim bakar þimdi sana? Bu geçmiþe bir göz atma olayýndan sonra biraz duygulanmýþtým. Hem Ahmet’i o vaziyette görmek hem de bu halleri bize yakýþtýramamak beni üzmüþtü. Zamana yenik düþmüþtük. Arkasýndan bakarken gözden kaybolup gitmiþti.

Kendimi kalktýðým andaki gibi hala dinç ve enerjik hissediyordum. Gerçi yaþlý bir insanýn kendini ne denli böyle hissetmesi yeterliydi? Bu hayat bundan daha fazlasýný istiyordu. Çaydanlýktaki çay bitmiþ, bardaðýmdaki son çayý da yudumlamýþtým. Kapýnýn arkasýndaki gömleðimi ve pantolonumu aldým. Dün ütülemiþtim. Ancak hala yeni ütülenmiþ gibiydi. Dýþarý çýkma, insanlarý daha yakýndan izleme ve amacýma ulaþma zamaný gelmiþti. Zaten sýkýlmýþtým da. Zaten bu denli yaþlý ve yalnýz olan bir insan için fazlada evde durmuþtum. Pantolonumu giydim ve gömleðimi onun içine soktum. Daha sonra da ceketimi alýp hazýr hale gelmiþtim. Aynanýn karþýsýnda biraz buruþmuþ, biraz da sarkmýþ suratýma baktým. Beyaz olan saçlarýmý taradým ve kapýyý açtým. Oturduðum binanýn merdivenlerinden yavaþ yavaþ inmeye baþladým. Binada, merdivenlerde benim gibi eski ve benim gibi çaresizdi. Merdivenlerin ne denli yaþlý olduðu boyalarýnýn sökülmesinden belliydi. Onlarda zamana yenik düþmüþtü besbelli. Sokaða ayakbastým ve etrafýma baktým.
Hava açýktý. Güneþ bütün yüzü ile insanlara gülümsüyor ve onlara umut daðýtýyordu. Farklý bir þekil aldýðý kesindi. Yürümeye baþladým. Bakkal Mustafa’nýn önünden geçtim ve geçerken selam verdim. O da selamýma karþýlýk verdi. Genç bir delikanlýydý ve temiz kalpli birisiydi. Ýnsan halinden anlardý. Çok yardýmsever ve saygýlýydý. Umarým mutlu ve mesut olur. Yürümeye devam ettim. Bir park’a yaklaþmýþtým. Yaþlýlýk iþte hemencecik yorulmuþ ve dinlenme gereksinimi duymuþtum. Bir bank’a oturdum. Kuþlar cývýl cývýl, çiçekler en güzel halleri ile insanlarý karþýlýyordu. Sanýrým günün farklýlýðýna onlarda karýþmýþtý. Ancak bu farklýlýðý bozan þeylerde vardý. Kirlilik ilk baþta geleniydi. Düþündüm de eskiden ne güzeldi parklar. Öncelikle temizdi ve parkýn içerisindeki herkes birbirini sever, birbirine saygý duyardý. Ýnsanýndan tutun, çiçeði, kuþuna kadar. Hey gidi günler. Özlemle anmak bile yetmiyor. Onu yaþama hevesi insaný bitiriyor. Bence yeniler eskileri aratýyor.

Sabah dinç ve enerjik olan vücudum iki adýmdan sonra yorulmuþtu. Bankta oturduðum zaman dilimi içerisinde biraz da olsa dinlenmiþtim. Her zamanki yerime gitmek için yola koyuldum. Tabiî ki sahil kenarý… Çünkü sadece orada temiz havayý teneffüs edebilirdim. Ya da buna inanýrdým. Güzelliklerin orada olacaðýný düþünür ve bu umut ile yollara koyulurdum. Yolda giderken eski ile yeniyi karþýlaþtýrdým. Gerek hayat, gerek insan, gerek yaþayýþ bazýnda her þey farklýlaþmýþtý. Birçok deðer yok olmuþ ve onlarýn yerine modernleþme adý altýnda birçok iþe yaramaz þey gelmiþti. Bir kere saygý artýk yoktu. Sevgiden ise hiç eser yoktu. Dostluk, arkadaþlýk, komþuluk bitmiþti. Bunlar gibi daha niceleri yoktu. Bu karþýlaþtýrmalar ile yoluma devam ettim. Ýçimde hep bir umut, hep bir istek vardý. Sadece ama sadece güzel bir hava teneffüs etmek ve güzellikler görmek istiyordum.

Her zamanki yerime oturdum. Deniz alabildiðince uzundu ve bir o kadar da parlaktý. Güneþin parýltýsý onu da etkisi altýna almýþtý. Anlayacaðýnýz bugün her þey bir olmuþtu. Bu görüþ neticesi ile biraz daha umutlandým. Belki bugün güzellikler görebilirim ve bunlarý gerçekten hissedebilirim diye düþündüm. Belki eskiden olup da, hala benliðini yitirmemiþ þeyler vardýr. Ya da deðiþmemiþ. Çünkü eski ile yeniyi karþýlaþtýrmaktan býktým. Artýk eskiyi özlemekten býktým.

Biraz sitemkâr olmuþtum. Bazý þeylere isyan ediyor, onlarýn yerine baþka þeylerin olmasý için yalvarýyordum. Bu yalvarmadan sonra birden durdum. Etrafýma baktým ve yine baktým. Yüzümde ne olduðunu anlamamýþ ya da yeni anlamýþ insan portresi vardý. Kendi kendime güldüm. Onu bulmuþtum. Hayal ettiðim ve þu ana kadar hep düþlerimde oluþturduðum güzelliði artýk yakalamýþtým. Bütün bu isyanlar, karþýlaþtýrmalar ve de özlemler bana onu buldurmuþtu. Belli bir zaman geçmeliydi demek. Ve bugün onun zamaný, onun günüydü. Güzel bir havayý teneffüs etmek, güzellikleri görmek ve onlarý paylaþmak ne de güzeldi. Eskiye olan özlemim bir anda dindi. Çünkü eskiyi yaþýyordum. Onu bütün benliðim ile hissediyordum. Tanrýya bu durum karþýsýnda þükretmekten baþka bir þey düþünmüyordum. Anlamýþtým. Bütün bu güzelliklerin, temizliklerin, saygýnýn, sevginin, hasretin, özlemin, paylaþýmýn, insan olmanýn deðerinin anlaþýlacaðýný biliyordum. Bir gün gelecek bunlarý anlayacaktým. Demek o gün bugündü. Unutulmayacak ve hep hatýrda kalacak gün. Demek ki tek çözüm içten istemekti. Bütün kalbin ve bütün benliðin ile… Ondan sonrasý çok kolaydý. O günü beklemek…