Eski tarihli günlüklerim, çoktan bitip tükenmiþ kalem izleri ve sayfalar arasýnda dolaþan, benim olduðu için utandýðým kýrýlgan bakýþlarým. Biran günlük yazmayý býrakmalýyým dedim içimden. En taze umutlarýn, bir sonraki sayfada süklüm püklüm yok oluþlarýný, sað alt köþedeki imzamla onaylamaktan vazgeçmeliyim. Sanki hayatýmýn en olmadýk hatalarýný, böyle kirpiklerimin bile acýdýðý bir gecede tazelemek adýna arþivliyorum. Güya beni anlatan bu sayfalar kalýnlaþtýkça, ayný süratle bir uzaklaþma indiriyor yüreðime ve ben büsbütün nefret ediyorum kendimden.
Gördüm ki niyetler artlaþmýþ kartlaþmýþ ille de vasfý güzel(!) insancýklarýn dünya görüþü olmuþ. Bende inadýna çiçek açýp yeþerdikçe yeþermiþim. Yetmemiþ, insancýklarýn aptallýk dediði iyiliklerimin devamý için, oturup bir güzel dua etmiþim. Aslýnda inkâr ediliþler üzerine bir þey yapmak deðil amacým. Vardýr elbet býyýk altý denilen o incecik gülücüklerden dip-notlarýmda. Lakin dikkatle bakmadan da görünüyor tastamam bir þanssýzlýk. Her þeyin bir sonu vardýr bilirim ama unuttuðumdan deðil de, baþýný özene özene yazdýðým hayallerimin gelememiþ bir türlü nihayetleri. Ýllaki bulacaksam bir yerlerde kabahat, ezeli olduðunu bildiðim ebedi olmamasý için dua ettiðim þanssýzlýktandýr.
Diyorum ya, býrakmalýyým günlük tutmayý. Balýk tutmalýyým onun yerine. En azýndan balýk tutarken kin tutmuyor insan. Günlükte öyle mi? Yapýlan yanlýþlar saatlerine kadar kayýtlarda. Sen önemsemesen, kazara unuttum gitti desen, maazallah günlük yanlýþlýkla(!) bir düþüyor rafýndan, þans buya hangi olayý kapatmaya çalýþýyorsan karþýnda o sayfa sana bakýyor. Hafif bir korkuyla dikleniyorsun o sayfalara, bu kez raf kafana düþüyor!
Daha neler neler var o satýrlarda. Elalemin damarlarýnda hayâsýzca dolaþan hayati sývýlarýna kadar fitne fücur her þey, beynimdeki bir istasyondan gaz alýp výnlýyor, gaz alýp výnlýyor. Bu ne ya? Hayatýmý bir angaryaya çeviren bir sevgili, tahminen binbeþyüz kere zikrettiðim o uzun ismi, sonra eski sevgilim. Hatta keþke sevgilim olsa dediðim hafif seyrek saçlý bir adam. Ýþlerim, iþsizliklerim, zenginliðim, züðürtlüðüm her þey var burada.
E baðlamak gerek artýk… Eðrisiyle doðrusuyla bana bulanmýþ, ben bakan, ben kokan günlermiþ kalemimden süzülen. Belki acýlar bile güzeldi ama öyle bir sayfa vardý ki içimdeki yangýnýmý þaha kaldýran, tüm cümlelerimin devrildiði, her devrik cümlelerin sonunda koskoca noktalarýn belirdiði o yerde, simsiyah bir mürekkebin daðýnýklýðý kalmýþtý görebildiðim. O daðýnýklýðý benim tuzlu gözyaþlarým yapmýþtý hatýrlýyorum. Bazen ayný kâbusu iki kez görüyor insan. Zavallý ben hatýrladýkça, hatýr bilmez kadir bilmez anýlar için, o günden beri her gün, gözlerimden yüreðimi akýtýyorum.
Aslýnda bundan böyle günlük yazmamak lazým…