Yattýðým odadan çok net duyulurdu tren dedikleri
Aslýnda benim beynimde tam olarak ne olduðunu kestiremediðim cismin korkunç mu korkunç sesi.
Ne zaman sesini duysam kulaklarýmý var gücümle týkar masa iskemle ne bulursam artýna girerdim.
Yada yorganýn içine sýký sýký gömülür avaz avaz þarkýlar söylerdim sesini duymamak için.
Neydi bu tren dedikleri þey?
Bazý kýþ geceleri babam baðlamasýný eline alýr var gücüyle söylerdi ;
"kara tren gecikir belki hiç gelmez..."
Çocuk aklýmda bað kurmaya çalýþýrdým.
'Kara' kötü þeyler için kullanýlýrdý. Hayýr renk deðildi!
Annem "elbet geçecek Türkiye'nin bu kara günleri demiþti...
Komþu Gülþen teyze "ah komþu þu bakkal arif efendinin kara kaplý veresiye
defterini yakacaðým" demiþti
Zeynep abla bize geldiðinde annem ona "hadi kara kara düþünme artýk"
derken Zeynep abla birden bire aðlamaya baþlamýþtý
Belli ki bu ,kara kötü biþeydi ,kara trende öyle...
Asla renk deðildi öyle olsa annem siyah siyah düþünme yada Gülþen teyze siyah kaplý defter derdi.
Belli ki bu yürüyen biþeydi babam"belki hiç gelmez" dediðine göre...
Sonra bir gün bir þey oldu
Sedef'le sokakta çamurdan ev yapýyorduk
Biliyormusun dedim "tren var çok kötü, korkunç görürsen kaç ondan"
Sedef çok bilmiþ bir halde sýrýtarak "yaaa öylemi neymiþ bu tren bakalým" dedi
"Þey o hani hansel'le gretel'i çikolataya çeviriyo ya ölüyolar ya iþte o valla billa kaç ben sesini duydum çok kötü" dedim...
Sedef bilmiþ halde bir kahkaha attý
"ahhaaay! salak o öyle biþey deðil"
"çok güzel ben biliyom. Bir keresinde bindim bile"
O an þoktaydým ve herþeyden kopmuþ ilgiyle Bilgen' i dinliyordum.
"bin-din-miiii?"
"Evet bindim tabii, teyzemlere gittik biz onla o bir taþýt"
"Araba gibi mi yani?"
"Hayýr içinde tuvaleti de var"
"çiþimi bile yaptým."
"nasý yani ev gibi mi?"
"oooof çok aptalsýn" dedi .Çamurdan yaptýðýmýz evi yýkýp gitti...
Allak bullak olmuþtum.Neydi bu tren dedikleri içinde tuvaleti olan taþýt?
Yine çocuk aklýmda hayaller kurmaya baþladým
Beni alýp bilinmezler ülkesine götürecekti korkuyordum...
Bende hansel'le gretel' gibi o evin çikolata parçasý olacaktým
O kötü kalpli cadý benide kazana atacaktý... Dehþet içerisindeydim
Sonra belki de tren kötü bir þey deðildir dedim. Belki beni harikalar diyarýna götürürdü...
Çok arkadaþým olurdu...
O kadar dalmýþým ki hayallerime babamýn seslendiðini bile duymamýþým
Birden sýçradým...
"Kýzýýýým sana söylüyorum ne düþünüyorsun kara kara öyle"
Kahretsin ayný þeyi söylemiþti kara kara düþünmek-kara tren-tuvaletli taþýt
Allak bullaktým iþte !
"babaaaaaa kara tren ne yaaaaa ?"
"nasý ne?
"Tuvaletli taþýtmýþ Sedef öyle diyo"
Evde birden bir kahkaha koptu...Ben ise þaþkýn!
Benimle dalga geçmeye baþladýlar
Babam "yakýnda anlarsýn" dedi sadece.
Ve o yaz çocukluðumun kabusu trene bindik. Ýzmir'e gittik.Ne karaydý ne korkunç öylesine bir þeydi iþte
Mutlumuydum? hayýr...
Meraklý mý? biraz...
Umutlu mu? hiç...
Babamýn kucaðýnda öylesine bir yolculuk yaptým iþte tuvaletli taþýtta...
Yol boyunca...
Babam bana baktý, bende camdan dýþarý.
Dalýp gittim kendi içimde büyüttüðüm hayallere...
Ýþte o gün bu gündür bizim evde trenin asýl adý tuvaletli taþýttýr.
Gönül Sevinç

12.ÞUBAT.2005