Doðaüstü henüz anlayamadýðýmýz doðal þeylerin adý. -Elbert Hubbard |
|
||||||||||
|
Aþýk olmayý unutmakla Tanrýyý unutmak bir oldu benim için.Çünkü kalpte yanan ateþ insana farkýnda olmadýðý þeyler gösterir çoðu zaman.Artýk pek kabul görmese de, aþk bedensel bir dürtünün ötesinde bir þeydir gerçekten de.Ýnsan bir bedenden ilham bulup da aþkýn kývýlcýmlarýný parlattý mý bir kere içinde, gözleri bir farklý görmeye baþlar artýk çevresini.Yüreðinden yayýlan bir ateþin ýþýðýnda izlemeye baþlar dünyayý.Ve bütün bunlarýn esin kaynaðý olan yaratýða dört koluyla tutunur; adeta taparcasýna sever onu..Çiçekler daha parlak olmuþlardýr artýk, onlara dokunduðumuzda içlerinden yaþam fýþkýrdýðýný hissederiz coþkuyla.Yýldýzlarýn altýnda oturmuþ geceye bakarken, sonsuzluðun altýnda ezilen çaresiz ve yalnýz bir mahkum gibi hissetmeyiz artýk kendimizi; aksine, hayat denen mucizenin bir parçasý olduðumuz için þanslýyýzdýr.Doðayla ilgili herþey daha belirgin hale gelir.Mevsimler daha çok hissettirirler içlerindeki duygularý.Ve öyle büyük bir ihtiþamla yükselir ki kýzýl ay denizin üzerinden, içimizde dalgalar kabarýp bir o yana bir bu yana savurarak kalbimizi sersem eder bizi.Ve bütün bu görüntüler bizi dünyanýn en þanslý insaný gibi hissettiren biricik sevgilinin hayaliyle dansederler gözlerimizin önünde.Aþk bizi doðanýn gizemine ortak eder, anlamadýðýmýz dilleri anlar oluruz yaðmur sanki bize birþeyler anlatýrmýþcasýna yaðarken.. Ýnsan belki de bu yüzden diðer yarýsýný bulduðunu söyler hep sevgiliden bahsederken...Ama öteki yarýmýzý dolduran þey tek bir beden deðil evrenin ta kendisidir aslýnda.Ve aþkla çok daha anlamlý gözükür bütün evren.Birþeyler düþünmek için, bir þeyler yazmak için daha çok motivasyonumuz vardýr.Ýmgeler dünyasý kalp atýþýmýz kadar yakýn olur bize aþkýn ýþýðýnda yýkanýrken bütün dünya.Doðayý bir arada tutan þeyi sevgi olarak görmeye baþlarýz.Bu bir uyanýþtýr ve bir aydýnlanma.Aþkýn bizi dünyaya baðlayan gücü belirlemeye baþlamýþtýr artýk bir bütün olarak görüþümüzü.Ve biz hala bütün bunlarýn sebebi ve sonucu olarak sevgiliyi görürken hiç ummadýðýmýz yerlere varmýþtýr artýk bu þiddetli depremin etkileri; ruhumuz bedenimizden taþýp daha büyük bir enerjinin, bütün sevginin kaynaðý olan mutlak bütünlüðün dalgalanmalarýna kapýlmýþtýr artýk.Tanrýyla bütünleþen çöldeki derviþlerin yürüdüðü yola adýmýmýzý atmýþýzdýr farkýna varmadan.Ve bu yol aþkýn yoludur.. Ýþte bütün bunlardan dolayý yüreðinde aþk olmayan bir insan bu ateþle yanýp kavrulan insaný asla anlayamaz.Ve ayný þekilde tam tersi de geçerlidir tabi ki.Çoðu insan da bu görkemli uyanýþý bir bedene duyulan tutkudan öteye götüremez.Ve bu yüzden de sevgilinin yitimi aþkýn da yitimi olur onlar için.Kendilerini sevgiliye ait görürler; halbuki boyunduruðu altýnda olduklarý tek þey aþktýr.Ve aþk yerinde kalsa da, sevgilinin yitimi yýkýmlarýn en büyüðü olur onlar için.Zaten uzun süreli iliþkilerde de çoðunlukla görüldüðü gibi sevgili olduðu yerde kalsa da aþk yüreði terkettikten sonra koca bir boþluk haline gelir yeniden ruhumuzun doldurduðumuzu zannettiðimiz karanlýðý.Sevgiye karþýlýk olarak putlaþtýrýlan herþey gün gelir bizi tatmin etmekten uzaklaþýr mutlaka.Ve ilhamýný kaybeden aþk da silinip gider yüreklerimizden zamanla.Ayný bayaðý dünyaya döneriz yavaþ yavaþ ve sýkýntýyla.Çevremizle ilgili farkýna vardýðýmýz bütün heyecan verici þeyler unutulur giderler gönlümüzün gözü kapandýðýnda ve yüz yýllýk uykumuza yatarýz yeniden. Aþký korumak aþký bulmaktan zor iþtir yani anlayacaðýnýz..Býrakýn gelip geçsin sevgililer; kýrýlsýn bütün putlar..Aþk acý çekmek ister, çileyle beslenir, lakin öyle diyarlar gösterir ki bize onu yitirmektense dünyayý yitirmek iyidir.Býrakýn artýk gidenlerin ardýndan aðýtlar yakmayý ki aþk da onlarýn peþinden terkedip gitmesin sizi mühürleyerek gözlerinizi.Ýnsan Tanrý'yý bilgi ile bulamaz, kanýtlarý takip edemez, efsanelere kulak asamaz, olasýlýklarý hesaba katarak inanamaz insan yürekten.Hislerinin aydýnlattýðý bir yolun ucunda görebilir insan ancak Tanrý'yý; Aþkýn aydýnlattýðý bir yolun ucunda..Ve iþte bu yüzdendir ki, aþk yolunu kaybettiðinden beri kalbimin, "çözemez oldum artýk çetin bilmecesini, ne geçmiþ zamanýn, ne geleceðin...." ufuk bir tilkidir, kaçak ve kurnaz, yollar bir yumaktýr; uzun ve dolaþýk. her gece rüyamý yazan sihirbaz, tutuyor önümde bir mavi ýþýk... N.F.K.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © özgür durmaz, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |