Merhaba dost..

Nedir bu yazý der gibi gözler sanki;

Ýnternet cafede 17" monitör karþýsýnda enine boyuna sündürülen zaman,dimaðýn kuytu köþesine bir fikir attý.Rousseau veya Tolstoy'un "itiraflar"ýna hafiften teðet geçiþle açýlan bir paraþüttü belki de fikrin kýyýsýna vuran bu meltem."Adres defterimde ki 8 nolu dost" kimse ona yazýlacak sebepsiz bir aykýrýlýktý bu gecenin yýldýz bulaþmamýþ yüzüne nazire edercesine..

Ve 8 nolu dost sendin yoldaþ.Karalasam mý, bu satýrlar diye düþündüm,anlaþýlýr mý? dedim içimden,bir baþka içim ise anlaþýlmak deðil ki dedi zaten amaç."An"ýn aykýrý "an"ý olmalýydý sadeceVe çal kalemini dedim ey yolcu,bozkýrdaki filizi ezmeden çaðlayan bir kýsrak misali.Her daim akla hakim olunmaz ya.Camus der ki"vicdan rahatsýzsa itiraf kaçýnýlmazdýr,kitap bir itiraftýr."Öyle ya yazmak ta onun gölgesi deðil midir;geç, dedim kendi kendime; sivil itaatsiz,pasif bir direniþ olsun Gandhi’nin þakalarýnda.Onun için 8 nolu dost,oku gitsin sadece baþka bir þey düþünme...



O zaman sana Rousseau nun itiraflarýndan bir parça alýntý ikram edeyim.

'Kýyamet borusu çaldýðýnda, ben, elimde bu kitapla(itiraflarýný kastederek) yüce yargýcýn huzuruna çýkacak ve þöyle haykýracýðým: 'Ýþte yaptýklarým, iþte düþündüklerim ve iþte ne olduðum. Her þeyi, bütün açýklýðýyla dile getirdim. Yaptýðým hiçbir kötülüðü gizlemediðim gibi, yapmadýðým bir iyiliði de söylemedim. Gerek rezil ve sefil, gerekse asil ve iyilik sever olduðum zamanlarý bütün içtenliðimle gözler önüne serdim. Ey ebedi Varlýk: Ýç yüzümü, týpký senin bildiðin gibi dýþa vurdum. Kullarýný etrafýma topla da itiraflarýmý dinlesinler. Topla ki kederlerim karþýsýnda inleyip, çirkefliklerim karþýsýnda utansýnlar. Ve hepsi birer birer tahtýnýn dibine gelip, kalplerindekini ayný içtenlik ve dürüstlükle itiraf etsinler. Sonra da içlerinden birisi, cesaret edebilirse, çýkýp, 'Ben, bu adamdan daha iyiydim ' desin...” enteresan deðil mi 8 nolu dost...Bir iç döküþ mü yoksa kusma mý?Kusmaksa þayet bir meziyet gizli mahreminde.Bir nevi timsahýn çenesini iki elle ayýrdýktan sonra baþýný o keskin diþlerin arasýna sokup,korkunun sýcak nefesini gözpýnarlarýnda hissedip derinlere bakmasý gibi.



Tükür; dünyanýn yüzüne tükür!Hantal bir blöften baþka bir þey deðil o.Bilge alçak gönüllüler gibi vakarla,yaþayýþýnýn sana bahþettiði çekingenlikle ve edeple tükür.Dünyanýn bir tanesi dýþýndaki gerçeklerini bir keþiþ yaþamýyla aþaðýlayýp kendinden uzaklaþtýrmadýkça onu tamamen ele geçirmen imkansýzdýr.(S.Y) Ya bir mengene de sýkýþmak,ya da yaðlanmýþ urganla boynun anaconda dansý derim ben.


Hölderlin okuyorum birkaç gündür,önemli bir Alman romantik þairi,bir parça uçuk akýl. Babasýný erken kaybetmiþ.Annesi ile bir türlü anlaþamamýþ.Nihayet evli bir kadýnla beraber olmaya baþladýktan sonra annesi ile tamamen baðlarý kopmuþtur.Beraber olduðu kadýnýn ölümünden sonra (ki kadýn evlidir ve sevmiþ,sevmiþ,sevmiþtir.) sýyýrma noktasýna gelmiþ depresif bir adam olmuþ.Yaþadýðý bunalýmlardan dolayý tedavi görmek için götürüldüðü yerde, tek kiþilik hücreye kapatýlmýþ.Oradan çýktýktan sonra okuyucusu olan bir marangoz onun bakýmýný üstlenmiþ, evine almýþtýr.Marangozun evinde 36 yýl kaldýðý söylenir.Ýþte bu noktada hayretim Höderlinden marangoza kayýyor,bu nasýl bir okurluktur böyle,satýrlarýnýn arasýnda gezdiðin girift bir mavnaya kayýtsýz bir liman olma.Tam 36 yýl,derler ya dile kolay, aynen öyle.Evinde þaire bir oda ve tüm ihtiyaçlarý bir evliya sabrý,þükrüyle karþýlama.Hölderlin halk tabiriyle sýyýrdýktan-bana göre ise erdemin eþiðine adým attýktan- sonra onlarca yýl kimseyle konuþmamýþ,piyona çalmýþ,antik Yunan metinleri çevirmiþ,yazmýþ ve çok az konuþmuþ,sadece derviþ marangozuyla..

Bunca kelamdan sonra bir parça da hölderlinden ikram:



ÝNSANLARIN RAÐBETÝ
Sevdiðim günden beri en güzel bir hayatla
Dolan kalbim ilahi bir varlýk olmadý mý?
Neden beni daha çok dinlerdiniz vaktiyle?
Ben ki o zaman daha kibirli, daha kaba,
Aðýz kalabalýðý yapan boþ bir adamdým...
Ah! insanlar pazarda para edene koþar,
Uþak ruh saygý duyar ancak heybete karþý;
Ve ilahi olana bizzat ondan olanlar.
Yalnýz ondan olanlar imanla inanýrlar.



Þimdilik bu kadar desem 8 nolu dostum,belki devam eder belki de kaç nolu olduðunu bilmediðim bir baþka dosta devreyler, ne diyelim..


Aklýma gelmiþken geçenlerde bir yazý okudum, insanlar birbirlerini dinlemedikleri için artýk onlarý psikiyatristler dinliyor diyordu yazar.


Son söz Hölderlinden: ”Hiç bir þey insan kadar yükselemez ve onun kadar alçalamaz..”