Herþeyin baþlangýcý... Sene kaç bilmiyorum, yaz aylarý... Saat kaç belli deðil ama bir akþam vakti buluþmasý... Ýlk kez göreceðim ve ilk kez beni yaralayan yüzün þuan aklýmda sureti, sadece izlediðim bir filmin yardýmýyla þekilleniyor belleðimde. film 'Trainspotting'...

Baþlangýç, ortalar ve son... Yarasýz bir son, sadece bir sýyrýkla kurtarýlmýþ bir zihin, beden ve ruh üçlemesi..
Her zaman en sonuncusunun yarasýyla yaþanýlmýyor... Öyle ki yara bereyle dolu vücudumda en unutamadýðým yaralardan biri sondan birincisi...

Kim bunlar, bu rakamlar,sýralamalar da neyin nesi?Baþlangýç, son ve arada sýkýþmýþ zamanlar... 'ilk'in sabitliðinde yaþanýlan süreçte þuan 'son'un da sabitleþmesi temennileri güderek yaþanan dakikalar bunlar... son?

Tabiki son deðil,mazoþizan bir kiþinin son yarasý olamaz. ki...

Keþke yaþanýlanlarý Bukowski gibi sadeliðinde anlatabilseydim. Amaç gizem katmak deðil. Sadece týkanýklýk bu. Ruhun günahlarýndan aforoz edilme çabasý da deðil... bu anlatýlacaklar.

Ayný yanlýþlar içinde debelendiðimin farkýna vardýðým an þuan deðil. Hep oldu. Sürekli ayný yanlýþlýklar içinde debelendim, bataklýk misali gömüldüm.

Günlerden bir gün... Hangi gün olduðunu hatýrlýyorum bu defa 'çarþamba'... Bana tutkuyla baðlý genç bir çocuk vardý, taze...daha kirlenmemiþ -kirlenmiþ olsaydý belki daha cazip gelirdi, bu serseri ruhtaki erkeklere nasýlda baðlanabiliyorum,bilmiyorum?-Beni telefonla aradý günlerden çarþamba.sonra diðer çarþamba,diðer çarþamba ve diðer... Onun sesine çok alýþmýþtým,yüzünü de sadece bir kere gördüm, elini tutmuþtum arkadaþ sevecenliðinde, dudaðýna yapýþmýþtým bir fahiþecesine... Öyle bir alýþkanlýk haline gelmiþti ki bu her çarþambam ona aitti, baþka bir sese bile tahamül edemiyordum.Telefonlara hep giderek artan heyacanla koþuyordum. Aþýk olmaya baþladýðýmý düþündüren sebep belki buydu. Bir insan neden telefona soluk soluða gelecek þekilde koþar ki, ya da telefon baþýnda saatlerce oturur? Garip bir þeydi benimkisi. Artýk hayatýmda olaðanlaþan ama heyecaný giderek artan. Bana telefonda þiirler okumasýndan hoþlanýyordum, beni ne kadar çok sevdiðini söylemesi etkiliyordu ve bunlar daha önce hiç olmayan þeylerdi hayatýmda.Bana ait olmayan...

............

Günlerden perþembeydi.Beni aradýðýnda ilk söylediðim þey 'herþey bitti' demek oldu. Artýk herþey bitti, herþey... Anlayamamýþtý nasýl olurda 'herþey' bir anda biterdi.

Günlerden çarþamba,herþeyin bittiði perþembeden bir gün öncesi. Saat 23.52 ve ben hala telefonun baþýndayým. Tam artýk aramayacak derken kendime bir kahve koymak için mutfaða gidiyordum.Bir telefon sesi.Dýýrrrr Dýýrrrr Dýýrrrr. Koþtum ama yetiþememiþtim. Oydu evet oydu dedim. Ama ya bir daha aramazsa ve kendini aldatýlmýþ hissediyorsa, ya bana ulaþamadýðý için bir daha beni aramazsa. Ýki dakika boyunca sýrf bunlarý düþündüm ve beynim beni bitirmek üzereyken...Dýrrrr Dýrrrr.
-Alo
-Merhaba kýzým, biliyorum saat geç uyumamýþsýndýr umarým, biraz önce sana ulamayýnca evde olmadýðýný da sanmýþtým, yada uyuyordur dedim. Doðumgünün unutmadým deðil arayacak vaktim olmadý. Oniki olmadan önce aradýðým için þanslýyým. Bebeðim doðum günün...
-Saol babacým, çok saðol...


Baþlangýç, ortalar ve son... Yarasýz bir son, sadece bir sýyrýkla kurtarýlmýþ bir zihin, beden ve ruh üçlemesi..Her zaman en sonuncusunun yarasýyla yaþanýlmýyor... Öyle ki yara bereyle dolu vücudumda en unutamadýðým yaralardan biri sondan birincisi...

Tabiki son deðil,mazoþizan bir kiþinin son yarasý olamaz. ki...