Dün gece bir kez daha uyandým nedensiz yere. Uykum kaçmamýþtý ama beynimin gürültüsüne daha fazla direnememiþtim. Çok konuþuyor , ara sýra aðlayýp nadiren de olsa gülüyordu. Bir ara kavga ettiler birbirleriyle. Kimler ve ne arýyorlar uykumun en derin yerinde bilmiyorum ama hep bana , benim hayatýma dair bir þeyler konuþuyorlar. Dedikodu yapýyorlar , çekiþtirip acýmasýzca eleþtiriyorlar.

Farkýnda deðiller herhalde kendilerini buðunun arkasýndan dinleyen bir ben olduðunun. Eðer bilseler , fark etseler bu kadar canýmý yakmak isteyeceklerini sanmýyorum. Üstelik her birinin sesi benim sesime öyle benziyor ki , belki de biliyorlar dinlediðimi ve sýrf bu yüzden beni iyice sinirlendirmek üzere taklit ediyorlar . Sustular. Bir anda hepsi sustu , sadece bir tanesi ýsrar ediyor gülmekte. Kýpýrdamaya bile korkuyorum , belki hissedip tedirgin olurlarda , baþka neler söyleyeceklerini duyamam diye.

Biraz sessizlik. Sadece nefes alýp verdiðimi duyabiliyorum. Beynim sessiz þimdi. Uyudular mý acaba ? Hayýr , bir kýpýrtý var kafamýn ortasýnda. Güç toplar gibiler , daha yüksek sesle ve daha acýtarak konuþmak için.

Gülerek , kendi etrafýnda dönen gölgeyi seyrediyorum. Beynimi avuçlarýnýn arasýna almýþ , sýkýyor. “Ýþte diyor , bu her þeyin nedeni. Eðer etkisiz kalýrsa daha çok fýrsatýmýz olacak , konuþacak ve tartýþacak hata bulmamýz için.”.Diðerleri hak veriyor ve tekrar hep birlikte konuþmaya baþlýyorlar.
Bir tanesi çocukluðumda nasýl güvensiz olduðumu anlatmaya çalýþýrken bir diðeri , aslýnda tüm yaþananlara raðmen güçlü olduðumu iddia ediyor.
Hemen yaný baþlarýnda diðer bir grup , ikiye bölünmüþ ve kavga derecesinde bir tartýþmanýn ortalarýna gelmiþler neredeyse. Konularý ise tercihlerim. Yarýsý tercihlerimde ki yanýlgýlardan dem vururken , diðerleri aslýnda o anýn koþullarýna göre baþka þansým olmadýðý için doðruyu yaptýðýmý söylüyorlar.
Arkalarýnda üçlü bir grup daha. Ýkisi , aslýnda hedeflediðimin yarýsý bile olamayýþýma kahkahalarla gülüyorlar. Ýçlerinden en zayýf ve çelimsiz duraný ise itiraz ediyor.”Yanýlýyorsunuz “, diyor. “O hedeflediklerinin hepsine sahip ve daha da fazlasý için gayret ediyor.”
Kaç tanesi var kestiremediðim daha büyük sandýðým bir grup , yarým kalmýþlýklarýmla dalga geçiyor. Sesi en gür çýkan , hiç iradem olmadýðýndan ve baþladýðým her þeyi yarým býrakýp kaçtýðým için sürekli eksik kalacaðýmdan bahsediyor. Birkaç tanesi aslýnda tamamladýðým þeylerin daha fazla olduðunu ortaya atýp sayýp dökmeye baþlýyorlar. Okullarý bitirmemiþ miydim , baþladýðým tüm kitaplar okunmamýþ mýydým . Diðerleri gene itiraz ediyorlar.
Uzlaþamayan kocaman bir kalabalýk. Geçmiþin kavgasýný hep bir aðýzdan yapýyorlar beynimin ortasýnda. Birisi yüksek bir yere çýkýp olanca sesi ile haykýrýyor. “Peki ya yarýn ne olacak?” diye soruyor sürüye. Birkaç saniye süren bir sessizlik . Sanýrým bende düþünüyorum onlarla beraber. Evet ya , yarýn ne olacak? En yaþlýlarý olduðu hissine kapýldýðým yanýtlýyor.”Dünden farklý bir þey olmayacak ki. Ben uzun zamandýr buradayým , beni çok þaþýrtacak bir yeniliðe hiç rastlamadým.”

Yüksek sesle baðýrmak istiyorum , “Yarýn her þey düzelecek , bir çok þey deðiþecek” diye. Ýçimden geçirdiðim anda duyuyorlar beni. Cevap çabucak geliyor yaþlýdan.”Baþkalarý inanýr belki sana ama beni aldatamazsýn. Ayný ikilem ve alýþkanlýklarla yaþayacaksýn sen” diyor gözlerimin içine bakarak. Ýtiraz bile edemiyorum , doðruyu söylediðinden baþka kabullenebileceðim bir þey yok zaten.

Kendileriyle birlikte olduðumu anladýklarý anda , tarzlarý deðiþiyor biraz. Ben biliyordum zaten , eðer varlýðýmý hissedecek olurlarsa acýmasýzlýklarýnýn azalacaðýný. Niye sessiz kalamadým ki sanki. Yüzlerine bakýyorum ama hiç birinde varlýðýmdan rahatsýz olduklarý için riyakar davranmaya baþladýklarýna dair bir ifade de yok. Sadece , derin bakýyorlar ve ellerini uzatýyorlar sanki. Acaba , benimle uzlaþma çabasýndalar mý?

Yaþlý olan öne çýkýyor , diðerleri arkasýnda bir set oluþturuyorlar. Her þey , tüm dikkati ile yaþlý olanýn aðzýndan çýkacak kelimeleri bekleyen bir sessizlikte þimdi.
“Anahtar kelime bu iþte” , diyor.”Yarýn. Hata kelime de burada iþte. Tüm yarýnlarýný bugün yapmadýðýn sürece , bizler konuþacaðýz ve sende acý çekeceksin. Þimdiyi , bu aný , hayatýnýn merkezine koyduðun takdirde bizler sana saygý göstermeyi öðreneceðiz. Ertelediðin ve dert ettiðin þeyleri tartýþmaktan baþka bir iþimiz yok burada”.Derin bir nefes alýp devam ediyor , “Farkýnda deðil misin , dünün muhasebesini yapýp , bakiyeyi yarýna devrettiðin sürece bugünü yakalayamayacaksýn.

Anlýyorum onu , dün ve yarýn ikileminde bugünde var olmuyor olmam yaratmýþtý bu sesleri beynimin ortasýnda.

Ben ne yaptým biliyor musunuz? Bir suçluluk duygusu ile özür diledim yaþadýðým andan ve bütün sesler ile gölgelere el salladým buðusu çözülmüþ duvarýn arkasýndan.