Bu gün sevdiðim bir arkadaþýn isteði doðrultusunda ; MUTLULUK üzerine yazmak istiyorum….

Mutluluk nedir ?
Kim mutludur ?
Gerçekten mutlu olan var mýdýr aramýzda ?
Mutluyum diyen yalan mý söylüyor çevresine ?
Mutsuzum diyen kendini mi kandýrýyor ?
Mutluluðu hiç tattýk mý hayatta ?
Mutluluðun tarifi nedir ?
Nasýl bir duygudur ki herkes ona sarýlýyor veya saldýrýyor ?
Hiç düþündünüz mü sizi ne mutlu ediyor ?
Arkadaþlarýnýzýn kuyusunu kazmak mý ?
Bir kimsesize, bir iþe ihtiyacý olana yardým mý ? yoksa, adam sende sürünsün, bana ne demek mi?
Mutluluk bence sonsuz sayýda odasý ve tabii ki kapýsý olan bir evdir.Mutluluðun derecesi bu kapýlarýn açýk olanlarýn, kapalý olanlara olan oranýdýr.
Ne kadar çok kapý açýksa o kadar mutluyuz aslýnda, ne bir fazla ne bir eksik.
Mutluluk ayný zamanda insanlarla aramýzdaki mesafe ile doðru orantýlýdýr. Ýnsanlara ne kadar yakýnsak o kadar mutluyuzdur ve ne kadar uzaksak, mutluluktan da o kadar uzaðýzdýr.
Ve sonuçta mutluluk açýlan kapýlardýr. Açýk kapýlarýn sayýsý kadar mutlu oluruz.
Bir merhaba demek için,girmeleri gerekti sýraya.
Bize çok ihtiyaçlarý olduðu zaman meþguldük , not býraksalardý eðer arardýk !
Sýnavda en iyi notu aldýklarýnda, bir iþi yapabildiklerinde, hatta sevdiklerinde gözlerindeki pýrýltýyý göremedik. Doðum günlerinde bir küçücük hediye bile veremedik.
Canlarý yandýðýnda, zor anlarýnda, dosta ihtiyaçlarý olduðunda, aðlamak için bir omuza ihtiyaçlarý olduðunda, bize koþamadýlar nefes nefese, oysa ne kadar hasrettiler bir dost sese, nefese.
A !!! Görüþürüz tabii ne demek…ya cumartesi, ya Pazar mutlaka diye kaçýrdýk niþaný,düðünü. paylaþamadýk o en coþkulu anlarýný, seveceðimiz yanlarýný.
Hayat denen suyun akýþýnda, birlikte çaðlayamadýk, býrakýn ölümlerini bile geç duyduk ta vaktinde aðlayamadýk.
Bu hikaye hem acý, hem uzun, bir selam bile vermeden geçiyoruz artýk yanýndan komþumuzun
Ve pek çoðunu tanýyamadan.
Türlü bahanelerle etrafýmýzý sardýk, oysaki biz birbirimiz için vardýk. Farkýna bile varamadýk insanlýðýn, insanlýðýmýzýn.
Adýna huzur dedik, iþ dedik, cana can olmaktan vazgeçtik, yalnýzlýðý seçtik. Herkes bir yalana kandý, nedeni ne olursa olsun. Aþklarý, dostluklarý, sevgileri, güvenleri, baðlarý unuttuk. Her iliþkide bir art niyet aradýk, bin bir kulp taktýk.
Sevdiðimizi bile söyleyemedik, sevdiðimize. Ýþten, güçten öyle bitkindik ki !!!
Ama …

Aslýnda kapýlar hep kendi üstümüze kapandý.
Farkýna bile varamadýk..

Þimdi içinizdeki sizle hesaplaþýn bakalým, nasýlsa onu kandýramazsýnýz baþkalarýný kandýrdýðýnýz gibi. O kül yutmaz, faka basmaz unutmayýn.

O sonsuz sayýda kapýsý olan evde ; kaç odaya girebiliyorsunuz ?

Unutmayýn, girdiðiniz oda sayýsý kadar mutlusunuz.

Dilerim o evin bütün kapýlarý size açýk olur.
Kapalý kalan varsa eðer, bir düþünün acaba anahtarý nerede unuttunuz ?