ELVEDA KALDIRIMLAR

Ver kulaðýný dinle, o feryatlarý iþit,
Nice insanlar yürür yüzleri çeþit çeþit.
Her adýmda ayrýlýk, baþka baþka her adým,
Yollarýn öz kardeþi, kenardaki kaldýrým.
Ne ruhlara yol verdi, nice insanlar gördü,
Bu kaldýrýmlar gergef, bir çok sevdayý ördü.
Çileye ortak olan çilekeþ kaldýrýmlar,
Özünden zerre vermez, düþse de yýldýrýmlar.
Bedenlere yapýþýp býrakmayan hastalýk,
Maharetler kenarda orda baþlar ustalýk.
Ümitler suya hasret, hasret taþlar uykuya,
Uykuya dalýnýyor adýmlar duya duya.
Kaldýrýmlar çöllerden, susuz ve daha yanýk,
Uykudayken insanlar, kaldýrýmlar uyanýk.
Götürür sevdalara, çilekeþ adýmlarý,
Kim tanýmaz bilemem, garip kaldýrýmlarý?
Evsiz barksýz insanýn, gecedir sevdalýsý,
Dert ortaðý olmak onun alýn yazýsý.
Yalpalarken adýmlar, suskundur kaldýrýmlar,
Nasýl öder hakkýný o vefasýz adýmlar.
Býraksýn artýk seni, feryat et yalvarsana,
Boynu bükük kaldýnýz, kaldýrýmlar insana.
Yerin yurdun bellidir kalkýp da gidemezsin,
Ben gezerim yürürüm sen bir þey diyemezsin.
Nerde býraktýn söyle, yürekten sevenleri,
Ana gibi mi sardýn yýkýlmýþ bedenleri ?
Bilirim kucaðýnda, sefil olan adýmlar,
Gözlerimde uyku var, elveda kaldýrýmlar.