YAZMAK MUTLULUKTUR

Sözcüklerle oyun oynamayý seviyorum. Dil bilgisi kurallarýna uymayý da sevmem.Bakýn yine yanlýþ yaptým.Olsun yazýyorum ya. Önemli olan bu. Kargacý burgacýk da olsa olsun.Bu benim yazým ya. Aslýnda yazmak güzel. Ama güzel,düzenli yazalým diye,hiç yazmýyoruz. Yazsak da bu bozuk oldu,bu çirkin oldu diye hemen býrakýyoruz yazmayý.

Bazen imreniyorum çok yazanlara.Amma da çok yazmýþlar diyorum,Sonra merak ediyorum.Nasýl bu kadar çok yazýyorlar diye.Yazmanýn anahtarý çok yazmaktýr.Bu yazarlar da önceleri az yazýyorlarmýþ.Sonra yazmýþlar,yazmýþlar,yazmýþlar… Akýllarýna ne geliyorlarsa yazmýþlar.Araþtýrýp yazmýþlar,gözleyip yazmýþlar,sorup yazmýþlar.

Yazmak mutluluktur benim için.Mutlu oluyorum yazarken.Ne yazdýðým önemli deðil.Önemli olan yazarken içimdeki erinç(huzur) Þimdi yazýyorum ya öðrencilerimden biri saçma bir soru sordu.Sinirlendim,küplere bindim.Yazýyorum ya. Öfkem çabuk geçti.Ýþte yazmak bu. Mutluluk kaynaðým.

Hep yazýn diyorum öðrencilerime.Sýnýrsýz bir özgürlük bu.Mutlu olursunuz.

(BÝREYUS “Defterimden Notlar”)