Beni bir hücreye koydular.
Hayallerimin sýðmayacaðý kadar küçük
Ve gökyüzünü göremeyeceðim kadar derinde…

Her þey yerli yerinde burada.
Yerimde yürüyorum, yerimde koþuyorum
Ve düþleri yine yerimde býrakýyorum.

Bitmek tükenmek bilmeyen hasretim...Hasretim.
En çokta yaðmurun bedenimi ýslatmasýna
Ve yapraklarýn avuçlarýmda hýþýrdamasýna...

Umutlarýmla yaþlandýk burada
Ve yerimizde kaçamaz olduk karanlýklardan.
…………………………………………..

Saçlarým, bu sabah yoklar.
Artýk güneþin olmaya gitmiþler
Ve giderken ellerimi de götürmüþler,
Belki lazým olur diye…
…………………………………………..

Ve artýk özgürüm; bedeli aðýr olsada...
Belki delicesine belki sözümona
Ama yine de özgürüm.
…………………………………………..

Bisikletime binip býraktým kendimi yokuþtan.
Yaðmurun altýnda;
Çamurlar sýçrattým güneþin saçlarýna
Ve güldüm en güzel gözlerimle……..