Bir bebeðin sözü,hayali bile utanç mýydý acaba aralarýnda?.
"Utanç rengi"yanaklarýna dokunmadan,uçuþan uzun saçlarýný düzeltmiþ miydi hafifçe?...
Belki gözgöze gelmiþlerdi,elleri saçlarýndayken...
Utanýp önüne bakmýþ mýydý acaba,saçlarýnda elleri varken?
Hiç duymadýklarý sesleri duyar olup, hiç görme dikleri renkleri mi görür olmuþlardý?...
Belki, bir koca evreni görmüþlerdi göz bebeklerinde...
Bir "zaman"ý çalarlarken yaþamýn torbasýndan; bir minik kuþ olup uçtular belkide "mutlu" dan kanatlarý yla...
Kimseler bilmeden,kimsecikler duymadan, kim seden çalmadan geleceðin kuþtüyü hayallerindeydi ler belkide...
Þu dað, "þu keþiþ dað'ý"þahit olsun ki "senden baþkasýna ......." derken:
-Kim bu,bahçemizde ki süprüntü'yle bitti her þey...
Tüm evreni kaplayan bir deprem oldu önce...
Bir anda küreler yýkýlýp,yýldýzlar indi...
Gün ýþýðý, ay ýþýðý olup yitti...
Tüm azap kuþlarý, alýcý tüm kuþlar inip kalktý geceler boyu yastýklarýna.
Zebani davullarý hiç susmadý uykularýnda yýllarca...
Sonra sanki Dünyanýn ilk kurulduðu gün gibi sessiz, Dünyanýn ilk kurulduðu gün gibi suskun,yýllar süren bir sessizlikti baþlayan...
* * *
Kimseye küsüp,kimseye kýzmadan;elinde falça tasý yýllarca öfkelerini,yanlýzlýklarýný kesip,reçineli parma klarýyla paramparça umutlarýný yapýþtýrken, kösele lere çizdiði kaderini,elinde çekiç,dizlerinde dövdü, dövdü, dövdü...
Tek bir utancý oldu yaþamý boyunca...
Okula giden kýz kardeþlerinden ar'lanýp,
" Bacýlarýmý orospu ettirmem" diye bir þarjörü sayýverdi duvarlara...
Orospu olmadan da bitmiþ okullar,kazanýlan mes lekler yaþamýnýn utancý oldu...
Bacýlarýnýn sýrtýný sývazlýyan ellerinde,yýllar yýlý"özür
dilemeli" bir þevkat vardý hep...
"Yeðenlerini sevinç","sevinçlerini yeðen" etti...
Ne kadar yeðeni olduysa, o kadar " neþe" si," sevinci" oldu.
Bir de kuþlarý oldu...
Kafeslerde bir sürü,renk renk, özlemlerini, hayal lerini, doðmamýþ çocuklarýný,sevgilerini,aþklarýný besledi büyüttü...
Her akþam dükkanýndan çýkýp evine giderken, sularýný deðiþtirip,yemliklerine,yüreðinden,bir tutam sevgi, bir tutam özlem, bir tutam hasret koydu...
Kuþlarýnla vedalaþmalarý,þarap kokardý hep...
* * *
Akþamlarý bir kesekaðýdý çerez,ayrý yollardan gelip yýlda bir kez toplanan "sevinç'ten yeðen " " ye ðen' den sevinç"lerin hakkýydý...
Kýzlarý odanýn kenarýnda daire yapýp:
"Haydi bre pehlivan,çýk bakalým er meydanýna" derdi...
Kýzlarýn,çýðlýk çýðlýða baðýrýþlarý arasýnda koca man adam "minicik sevinci"ne þakacýktan yenilive rirdi...
Nefesinde,"mutlu bir þarap kokusu"olurdu hep...
"Aferin be pehlivan" derdi,"sevincinin" kolunu havaya kaldýrýrken,"Anan iyi bakmýþ sana"...
Kýzlarýn "Türkmen kýzý" oyununa gelirdi sýra...
Öyle mutlu...Öyle sessiz seyrederdi...
Gözleri þarap kokardý...
Sonra,erik,dut,þeftali aðaçlarý arasýnda,kabaklar, domatesler ekili büyük bahçe içindeki üç katlý; gözü nü " keþiþdaðý" na dikmiþ ahþap evin,üst katta ki oda sýna çýkýp yanlýzlýðýna sarýlýp uyurdu...
Þarap kokardý uykularý...
Rüyalarýna kuþlar dolardý...
* * *
Sýcak bir aðustos akþamüstü,yapýþ yapýþ bulaþmýþtý tenine...Yaþlý anasý yemenisini düzeltiyor du...
Bülbüller,dut'larda beraber gitmiþti.
"Bir yaprak kýpýrdasa,kýpýrdayýverse sanki ne olur"diye düþündü...
Bahçe kapýsýnýn üstünde ki uzun bir çelik parça sýna baðlý çýngýrak aniden hýzla açýlan kapýyla beraber durmaksýzýn çalmaya baþladý...
-Çarþý yanýyor,diye baðýrdý hýzla giren...
-Koca çarþý yanýyor cayýr cayýr...Dükkanlar yaný yor... Dükkanýn yanýyor...
Terliklerini ayaðýna takarken, beyninde bir an,bir koþu hýzla dükkana gitti...Üst kata fýrlayýp kuþlarýn yanýna vardý.
Tekrar geri dönüp adamýn yüzüne baktý...
Adamý görmedi...
"Kuþlarým" dedi...
-Malýn çok muydu?
"Kuþlarým" dedi...
-Kasanda çekmecende paran var mýydý?
"Kuþlarým" dedi...
-Sigortan,kýyýda paran?
"Kuþlarým"dedi...
-Býrak þimdi kuþlarý.Takýmýn taklavatýn?
"Kuþlarým" dedi...
Adamýn yakalarýndan tutup silkelerken,göremediði yüzün
"Kuþlar yanmaz deðil mi ?" dedi...
"Sevgiler yanmaz", "aþklar yanmaz","duygular yanmaz", "özlemler,umutlar yanmaz deðil mi ?" dedi...
"SUS SUN...
"SUS TU RUN, BU ÇINGIRAÐIN SESÝNÝ" dedi...
* * *

Çamur içersindeydi Ýstanbul...
Çisil,çisil bir yaðmur yaðýyordu,"keþiþ daðý"ndan uzak..
Yollara sabah oluyordu...
Vapur düdüklerine,günün ilk ýþýklarý vuracaktý birazdan..
Bir bebek aðladý...
Bir hastahane koðuþundaki adamýn gözlerinden ansýzýn, bir çift kuþ uçuverdi...