Küçüktüm, çocuktum
Yetmiþli yýllar…
Çýkamazdým kapýdan,
Bahçenin etrafý koca bir duvar

Gün geldi ilk adým
Sokaklarýn özgür çocuðu…
Yakar top, saklambaç, misket
Kýzlarla ip atlamalar…

Sonra okul kapýsý
Heyecanlar, kalp aðrýlarý
Büyüdük adam olduk,
Eve dönüþler gece yarýlarý…

Bir gün dediler, yolculuk var;
Yeni bir hayat beklemekte seni
Yollar bitmek bilmedi
Sabaha karþý geçtik denizi
Ýstanbul baþlarken
Topkapý’da yolculuk bitti.

Heyecanlar birbirine karýþtý
Ortasýndaydým o koca þehrin
Baþlangýcýndaydým,
Belli olmayan geleceðin

Umutlar yýlar öncesi
Hayalleri süsleyen,
Ýstanbul Üniversitesi
O heybetli büyük kapýnýn
Uzunca sürdü hikâyesi

Yýllar ne çabuk geçmiþti
Bitince okul,
Dediler asker ol!
Kapýda eli silahlý kiþiler
Giriþi de çýkýþý da zor


Okul kapýsý,
Ýþ kapýsý,
Evin, arabanýn kapýsý.
Bir gün gelecek
Kapanacak,
Ömrümüzün son kapýsý…

Hayatýmýn kapýlarý,
Bir bir açýldý kapandý
Yýllara engel olamadým,
Yaþým kýrka dayandý.

Her kapýda bir kilit yeri
Gönül kapýma deðmedi,
Kimsenin eli.
Demek ki;
Alýp baþýný gitmeli.

Düþlerde kapýsýz hayatlar
Çok uzaklarda,
Böyle bir yer var
Nehir dingin, ruhlar sakin
Her tarafta sazlýklar.

Açýk olmalý kapýsý bahçemin
Duvar da istemez hani.
Gelmek isterseniz eðer,
Uzaklara bir bilet yeter.