Yazsam diyorum,
Kafamýn içinde dönüp duran
Uðultuyu anlasam...
Þiire düþerken,
Gözlerine takýlmasam
Deli
Bir
Nehir
Gibi
Aksam....aksam...

Akþam,
Olunca
Sokaktaki
Son yorgun yolcu da
Bekleyenine kavuþsa
Akþam olunca
Bir alev düþse son mektubuna...
Beni öldüren bu sevda
Tutuþsa, yansa....
Ben tutuþsam...
Ben sana,
Yýllardan armaðan
Yangýn olsam!
Ben,
Yansam!

Þafaðýn sarhoþluðunda
Yeni umutlara, aþklara
Yaþlara, yanlýþlýklara
Yazýlýr senin adýn
Dinle benim türkümü
Uzaktan uzaða...
Martý çýðlýklarýna bölünen bir yaþamý
Kurþun seslerine
Yalnýz ben
yazarým!
Gözünden
Süzülen
Tek damla sevda
Söndüremez artýk bu yangýný
Mümkünü yok!
Sönemem ben artýk
Yanarým!

Yangýnýmýn dumanýnda sokaklarýn uðultusu...
Ve camlarda dýþar’daki ayazýn,
Ýçer’de yanana inat buðusu...

Her vurgundan sonra
Þairimin saçlarýna,
Bir yaðmur damlasý düþermiþ...
Þairim,
Ýnceden bir fasýl dinler
Cebindeki resmimi çýkarýp
Ah çekermiþ
Þairim,
Yolculuklara düþermiþ...
Yollara benzermiþ, buruk gülümsermiþ...
Þairim beni severmiþ!
Ahh! Severmiþ!

Sigarayý býrakamadý bir türlü...
Zaten eskiden de çok içerdi
Ne dediysem kâr etmedi
Söz geçiremedim þairime...
Ýþte masanýn üstünde
Son içtiði sigaranýn külü...
Ve mektubumla yolladýðým
O hasret gülü!

Ýki satýr karalamýþ en son, masada býrakmýþ
Öyle diyorlar...
Yangýnýmsýn demiþ,
Sigaramýn dumaný gibi içime çektiðim
Seni bulsam, demiþ
Býrakmamacasýna sarýlýr,
Bu defa hiç aðlatmam sevdiðim...
Ayrýlmam! Hiç ayrýlmam!
Yangýnýmsýn, demiþ...
Öleceðim, seni bu þehirde de bulamazsam..
Kahveciden baþka gören olmamýþ þairimi...

Ve ben þairimin,
Kayýp bir dizesiyim þimdi...
Bulunmayý beklenen...
Sisli akþamlarda þarkýlarla özlenen...

Yazsam diyorum,
Yangýnýmda yok olmadan
Ve külümden yeniden var olarak
Yeniden þafaklara aþk doðarak
Yazsam da
Meçhullere giden þairime kavuþsam...

01.02.2002