iki gölgem var artýk...ben neredeyim bilmiyorum..hayatýn neresinde kaldý hayallerim..yýkýlmaz dediklerim nerede felaket sebebi oldu içimde...yok artýk ..gitmek çözüm deðil..gitmekle geçse içimdeki vurgun dünyanýn öbür ucu ulaþýlýr olurdu benim için..istanbulu karþýdan karþýya geçerdim serin sularýnda..köprüden atardým kendimi öleceðimi bilseydim..olmuyor..nerede týkandým..bir yürek ezdi geçti, cansýz..ruhsuz kaldým..yorgunum elimden tutmasýný beklediðim bi kiþi kalmadý içimde..bekledikçe daha çok gömüldüm aldatmanýn bataðýnda..yalnýzlýk..anladým ki..hep yalnýzdým..sormadým dinlemedim hiç bi cevap beni ben edemezdi biliyorum..þimdi bir tek anlayaným yok hiç olmamýþ meðer..seviyorum demek kolay..peki neyi ifade ettiðini anlayamadýktan sonra..nasýl seviyorum diyebiliyo bu insanlar..neyi çok verdiysem verdiklerimin karþýlýðýnda bir þey istemediðim için asýldým verdiklerimin kalbinde..þimdi iki gölgem var yürürken gecenin karanlýðýnda hangisi benim çözemediðim iki gölgem var..yürütemedim bir türlü kafamdakileri ve içimi, ikisini de ayný yöne hiç yürütemedim..öyle deli bir yürek ki, öyle inat bi yürek ki..baþým çekeledikçe elinden tutup o beþ yaþýndaki bi çocuk gibi gidiyor sanki ilk gördüðü anda bi oyuncaðý sevmiþ de annesine aldýramamýþ gibi tepiniyor..ah yüreðim ÝNADINDANSIN...yalnýzým þimdi oysa hep yalnýzdým..gözlerim ilk defa ýþýktan çýkmýþ karanlýklarý yaþamýyor..öyle alýþýktým ki aslýnda acý çekmeye..yalnýzlýk bir ömür boyu..ölecek kadar bir sevdiðiniz hep olur bu hayatta..ama sýra ölüme geldiðinde kaçacak bir yer aranýr nasýl olursa..üþüyorum dersiniz..yýllanmýþ maziniz bi okyonus kadar derin ve sessiz olur umduklarýnýz..ve bir tek öleniniz olmaz sizin için..bir kiþi atlamaz sizinle birlikte ölmek için..ne kanserli hayatlarda eþlerini en sevdiklerini kaybetti bu insanlar; ama hiç biri ölmemiþtir sevdiði için ya da onun kadar acý çekmemiþtir..þimdi ben kanserim..sevdiðimin derdinden, sevdiðim kimbilir nerede...