Büyük þehirlerde yaþayan herkesin büyük sorunudur þu ulaþým rezaleti. her allahýn günü yola çýkarsýnýz harala gürele yetmezmiþ gibi otobüslere binmek için birbirini ezersin, bir okadarda yollarda sýkýntý çekmeside cabasýdýr tabi. Bende orta halli kendi halinde bir vatandaþ olarak her zaman tercih ettiðim o kaca koca harflerle ÝETT yazan içine birsürü insanýn bindiði haddinin beþ katý yolcu alan þeye binmek için sabah erkenden durakta sýra beklemey baþlamýþtým.
Derken bize sýra geldi. bir hýþýmla otobüse zar zor binebildim. içeri bindiðimde hafifçe yapýþmýþ olan karným saðýn solun etkisiyle daha bir yapýþmaya baþlamýþtý. nefes almanýn pek imkansýz hale geldiði yerde, oksijen ihtiyacaný yarý yarýya soluyarak ancak halledebiliyordum. arkaya doðru ilerlemeye baþladým.
Arakaya ilerledikçe agýr kokular gelmeye baþladý. soðan ve sarmýsak kokusu burnunum direðini iyiden iyiye çökertmeye baþlamýþtý. ulan bu saatte yenirmi böyle þeyler, kokunun aðýrlaþan havasý insanda tabi olanda, aðýr bir bayýlma duyðusu yaratýyordu. etraflardan cam açmak için saða sola yalpaladým ama olmadý. derken kokulara karaþýk olarak gelen daha aðýr bir koku gelemeye baþaladý. koku daha aðýrdý. Bu merak varya ne gelirse insanlarýn baþýna ondan herbir müsübet geliyor. kokukun geldiði yere doðru hafifçe eðiulmeye baþladým açýkçasý bu deðiþik bir kokuydu merak etmiþtim hem malum japonyada insanlar bir sürü gazdan ölüyor. o ara bir gürültü koptu. imdat sapýk var sesinden sonrasýný hatýrlamýyorum.
gözümü açtýðýmda baþýmda iki tane polis duruyordu. birisi amirim sapýk gözlerini açtý dedi. korkuma tekrar gözlerimi kapatmaya karar verdim ama nerde. adam yakamý tutarak ulan utanmýyormusun elalemin karýsýnýn kýzýnýn arkasýný koklamaya? diyecek sözüm kalmamýþtý. vay ben ne yaptým demeye kalmadý ama bir okadarda yediðim dayak yanýma kar kaldý. artýk kimsenin gazýna falanýna filaný karýþmýyorum hem ne diye karýþayýmki sonra ben suçlu oluyorum caným......