Bana her elveda deyiþinde yüreðime bir hançer saplýyorsun. Derinlere, en derinlere saplanan bu söz dünyada en nefret ettiðim kelime oldu. Benim için tarifi imkansýz bir acý bu sözü duymak.

Bir þeyleri birbirimize anlatamýyoruz galiba. Ne olurdu sanki oturup bunlarý konuþabilsek. Senin gizliliðine saygý göstermeyeceðimden mi korkuyorsun acaba? Belki þunu kavrayamadýn. Sen benim canýmsýn. Sana nasýl zarar verebilirim. Seni bir baþkasýnýn yanýnda zor duruma düþürmek isteyebilir miyim?

Bu þekilde davranmanla hem kendine hem de bana iþkence ediyorsun. Neden duygularýna bir zincir vuruyorsun? Neden gerçekleri haykýrmýyorsun? Neden sende beni sevdiðini söylemekten korkuyorsun? Konuþmamakla bu sevda bitebilir mi sanýyorsun? Seni ne kadar sevdiðimi ve seni unutamadýðýmý biliyorsun. Fakat ýsrarla bunu görmezden gelip bunu bilmiyor gibi davranýyorsun.

Basit ve çocukça bir sevgi deðil ki bu. Uðruna pek çok fedakarlýklarýn ve acýlarýn çekildiði bir sevda. Sürekli gözyaþýnýn döküldüðü bir sevda. Her ne kadar anlamasan da. Ya da görmezden gelerek kaçmaya çalýþsan da.

Senden sevgime karþýlýk beklemiyorum. Yalnýzca bir þey istiyorum. En azýndan bu sevgime saygý duymaný ve yüreðime hançer gibi saplanan sözleri bana yazmamaný istiyorum.

Ben seni yüreðimin levhasýna kazýdým. Bir daha silinmemek üzere. Ne yaparsan yap yüreðimdeki bu yazýyý silemeyeceksin. Senden sadece saygý duymaný istiyorum. Sevgime karþýlýk beklemiyorum. Bir kerecik olsun yüreðinin sesini dinle ve öyle karar ver.

Ömrüm boyunca böyle bir hayal kýrýklýðý yaþamamýþtým. Beni öylesine yalnýz ve tek baþýna býraktýn ki. Neler yaþadýðýmý bir bilebilsen. Yaþam hiç bu kadar zor olmamýþtý. Hiçbir þey bu kadar dayanýlmaz olmamýþtý. Kimsenin böyle bir acý yaþamasýný istemem.

Günler hep gözyaþý ve keder ile geçiyor. Sensiz geçen her saniye dayanýlmaz acýlarla dolu. Bitirdiðin için mutlu olursun umarým. Periþan durumumu görüp de baþýný yastýða rahat koyabiliyorsan, sana mutluluklar dilemekten baþka bir þey gelmiyor elimden. Umarým mutlusundur.