Mezopotamya’da arkeolojik kazýlar yapýlmadan önce insanlýk tarihinden söz eden en eski yazýlý metin Tevrat idi. Kazýlarda çivi yazýsý denen bir yazý çeþidi ile kil üzerine yazýlmýþ binlerce tablet gün ýþýðýna çýkarýldý. Çeþitli dönemlerde yazýlmýþ yazýlar dönüp dolaþýp yalnýzca bir uygarlýða dayanýyordu: Sümerler. Yazýlarýn dilinin çözülmesinden sonra anlaþýldý ki Tevrat’ta sözü edilen olaylarýn bazýlarý farklý bir yorumla, ondan çok önce kil tabletler üzerine de yazýlmýþtýr. Bu olaylardan biri Tevrat’ta Nuh Tufaný olarak geçen felakettir.

Kil tabletler zamanýnýn önemli olaylarýný kayda geçirmek ve sonra gelecek nesillere, yani bize duyurmak için kullanýlmýþ. Bunlarýn bir kýsmý Gýlgamýþ Destaný olarak bilinir. Ölümsüzlüðü arayan yarý tanrý olan bir kral çýktýðý yolculuðun sonunda ölümsüzlüðü bulmuþ olan Utnapiþtim isimli bir kiþi ile tanýþýr. Bu kiþi Tevrat’ta adý Nuh olarak geçen kiþiden baþkasý deðildir. Utnapiþtim ona yaþadýðý tufaný anlatýr.

Anlattýðýna göre, insanlarýn yaptýklarýndan hoþlanmayan bir tanrý onlarý yok etmek ister. Diðer tanrýlarý da ikna eder ve hazýrlýða giriþir. Fakat tanrýlarýn içinden bir tanesi öyle görünse de buna razý olmaz. Gider Utnapiþtim’e haber verir. Ona bir gemi yapmasýný ve içine her canlýdan bir çift almasýný söyler. Utnapiþtim tanrýnýn tarif ettiði þekilde gemiyi yapar. Canlýlarý doldurur, tufan olur, her yeri sular kaplar, gemidekiler kurtulur ve Aðrý Daðýnda ayaklarý topraða deyer.

Gýlgamýþ Destaný Akadca yazýlmýþ çok eski bir yazý olmasýna karþýn sözünü ettiði tufan ondan çok daha eski bir zamanda olmuþtur. Toprak altýna gömülmüþ uygarlýklar zamana göre yukarýdan aþaðýya doðru dizilirler. Yani yakýn uygarlýk üstte, eski uygarlýk daha derinlerde olur. O yüzden Gýlgamýþ destanýnýn önce bulunmasý yadýrganmamalýdýr.

Kazýlarýn devam etmesiyle bulunan daha eski tabletler tufan hakkýnda daha iyi bilgiler verdi. Bu iþle uðraþan kiþilerin tahminine göre tufan M.Ö. 13000 yýlý civarýnda gerçekleþti. Zekeriya Sitkin isimli Sümerolog’un yorumuna göre sözü geçen tanrýlar, dünyaya dýþarýdan gelen yüksek uygarlýk sahibi canlýlardan baþkasý deðildi. Tufan ise onlarýn engelleyemediði fakat olacaðýný önceden bildikleri doðal bir afetti.

Bu afet nasýl oldu? Dünyanýn birçok kez buzul çaðý geçirdiði bilimsel bir gerçektir. Buzul çaðlarýna dünyanýn çevresinde dönüþ ekseninin 25 derece yatýk olmasý ve bu eksenin 18000 yýllýk periyotlarla yalpalamasý gösterilir. M.Ö. 13000 yýlý son buzul çaðýndan çýkýþ tarihi olarak kabul edilir. O yýllarda dünyada buzlar þimdi olduðu gibi süratle eriyor ve suya karýþýyordu. Antartika kýtasý üzerinde, kalýnlýðý yaklaþýk 5 km olarak tahmin edilen buzullardan bir kütle bir med-cezir olayý sýrasýnda düþünülemeyecek kadar kýsa sürede denize kaydý. Bu olay devlerin devi diyebileceðimiz o güne kadar görülmemiþ büyüklükte dalgalara neden oldu. Güney kýyýlarýndan baþlamak üzere hemen hemen bütün dünya sular altýnda kaldý. Bu durum bir yýl kadar sürdü. Aðrý daðýna yönlendirilen gemi içindekiler kurtuldular.

Mezopotamya’da yapýlan birçok kazýda bir uygarlýðýn temelleri ortaya çýkarýldýktan sonra kazýya devam edilirse yaklaþýk 4m kalýnlýkta bir toprak yýðýnýndan sonra yeni bir uygarlýk kalýntýsýna ulaþýldýðý söyleniyor.

“Ah! Tabi. Tufan!”

Kaynak: Eski Ahit (Tevrat), Gýlgamýþ Destaný, 12. Gezegen.