Gaz lambasýnýn soluk ýþýklarý, Moldova’nýn aðýr aðýr akan berrak sularýndan, Charles Köprüsünün taþ duvarlarýna yaslanmýþ nehri seyreden, þakaklarýna kýrlar düþmüþ, yanýk tenli genç bir kadýnýn dalgýn bakýþlý ela gözlerine yansýyor. Nehrin üzerinde turistleri taþýyan gezgin tekneler bir üst kota çýkmak üzere kanala girmek için sýranýn kendilerine gelmesini bekliyorlar sabýrsýzlýkla. Küçük þelalenin önündeki beyazýmsý köpükler tezgahlarda alýcý bekleyen suluboya resimlerinin bir parçasýný tamamlar gibi duruyor.

Turistlerin bir anlýk þaþkýn ve meraklý bakýþlarýný üzerinde toplayan XIV. yy giysili beyaz donuk suratlý pantomim sanatçýsý, uzun süren hareketsizliðinin ardýndan bir izleyicinin, önündeki kutuya attýðý birkaç bozuk paranýn hatýrýna eðilerek, cömert seyirciyi balo salonlarýna has bir reveransla selamlýyor. Aziz John Nepomuk’un heykelinin saðýnda, uzun siyah saçlý genç bir kýzýn çaldýðý gitardan yayýlan “guardame las vacas”ýn melodisi, biraz ileride yorgun parmaklarýyla akordeonun klavyelerine basmaya çalýþan çalgýcýnýn, körüðünden çýkan Çigan müziðinin hýzlý ritminde eriyip yitiyor. Sokak çalgýcýsýnýn köpeði, tüm gün Temmuz güneþini içine çekmiþ sýcak taþlarýn üzerine uzanmýþ, uykulu gözleriyle tembel tembel etrafý süzüyor.

Genç bir çift, bebeklerinin arada bir gösterdiði bir küçük diþin yaþam parýltýlarý saçtýðý minik gülücüklerini yakalamaya çalýþan ressamýn kalem hareketlerini, büyük bir gururla takip ediyor. Küçük seyyar satýcýlar, oldukça iri düþen birkaç yaðmur damlasýnýn devamýnýn geleceðini bilecek kadar oralýlar ve arabalarýnýn çekmecelerinden, þeffaf brandalarýný çýkarmak üzere hazýrlýk yapýyor. . Baþýndaki Osmanlý sarýðýndan aþaðýya süzülen bir iri su damlasý yeniçerinin yanaklarýndaki tozda duraksýyor.

Köprünün üzerinde, siyah çarþaflar geçirilmiþ gibi duran her bir ürkütücü heykel, tepedeki Vitus katedralinin, paratoner gibi gökyüzüne uzanan kararmýþ sivri kulelerinin altýnda, geçmiþin günümüze uzanan kollarý gibi görmüþ geçirmiþ bir þehrin hikayesini anlatýyor.

Biraz önce nehri dalgýn bakýþlarla izleyen genç kadýn, birazdan saðanak haline gelecek yaðmurdan kaçmak için can atan düþüncelerinden sýyrýlýp bir süre daha þehrin ruhunu içine çekmek üzere köprünün her iki tarafýnda yer alan heykellerin takipçi bakýþlarý altýnda yürüyüþüne devam ediyor.

Yeni bir þehri daha tanýmanýn kültür sarhoþluðundaki gözleri, taze neþeyle parlayan bir Japon genci, ünlü Çek birasýnýn tadýna varýrken diðer elindeki dijital kameradan, biraz önce çektiði bir görüntüyü izliyor. Yanýndaki arkadaþý, acýma duygularýný mýknatýs gibi üzerine çeken yere kapanmýþ bir dilencinin elleriyle sýmsýký tuttuðu dikiþleri sökülmüþ eski bir þapkaya eðilerek on Krona býrakýyor.

Bitmeyen davasýný bu kez bitirmeye kararlý görünen ve hýzlý adýmlarla yatalak avukatýn evinin yolunu tutmuþ Kafka’ya yol vermek için genç kadýn saða çekilmek zorunda kalýyor. Astronomik saatin on kez çalan ding dong sesleriyle havarilerin gölgeleri þehirdeki turistlerin arasýna karýþýyor. Bir kukla oynatýcýsý, Bedrich Smetana’nýn Moldau senfonisi eþliðinde cansýz kuklanýn iplerini bu kez onlara can vermek için çekiyor.

Vaclav meydanýndaki delikanlýnýn bedenini saran alevler yaðmur yüklü bulutlardan boþalan damlalarla kadife yumuþaklýðýnda sönerken gökyüzündeki son kýzýl çizgi de gecenin koyu karanlýðýnda kayboluyor. Hýzlanan iri yaðmur damlalarý, geçmiþin izleriyle yaralý düþüncelerini silmek ister gibi , genç kadýnýn yanaklarýndaki hüzün göz yaþlarýyla buluþarak, karanfil ve tarçýn tadýyla Bohemya’nýn serinliðini de þehre beraberinde taþýyan, sonu ve sonsuzluðu bir arada çaðrýþtýran Vlatava nehrinin koyu karanlýk sularýna karýþýyor. Temmuz 2004