sabrýn çiçeðidir diye topluyorum
saksýda kurumuþ fesleðenler
çoktan dökülmüþ ilkbaharlarý
her gece bir yapraðýný kokluyorum
gece tenine dökülür beyaz

ay senin beyaz pencerende susan
gümüþ bir iðne batar göðsüme
acýdýkça ninniler söyleyen dilsiz
gece örter ýþýklarýný sen uyusan
nefesini tutar kapýda sardunyalar
sardunyalar hep beyaz

dilimde eridikçe gözlerinin balý
üzüm baðlarýnýn mayhoþluðu
kükürtlü mercan yataklarý
damaðýmda aydýnlýðý tanelerin
yanaklarýmda buruk tadý beyaz

ben beyaz derim aðarýr
çýlgýn saatleri yaklaþan günün
senden uzakta yaðýyor yaðmurun
beyaz sunuyor her siyah biraz
bir nefeslik ömrü olan her gülün
ölümlü boynunda beyaz

erimiþ camlar akýyor üstümüze
yüzümüzü aðýr aðýr yýkayýp
beyaz aðlar tüm duvaklar
elinden tutsan utanacak
boðulan kirpikleri kayýp
gözlerin üstünde peçeler beyaz

iyimser bulutlar akýyor þehrimize
yabancý gibi geçerken altýndan
beyaza yýkanýr çamurlu yollar
ince bir veda havasý yayýlýr
beni býraktýðýn odalardan
izlerini kokladým beyaz

þimdi alýrsan ellerini benden
gecenin çýðlarý aklýmýza düþer
kavak yapraðýndan beter titreyen
üþümüþ dileklerimizi baðladým
yumak yumak gökyüzüne
havada bulut beyaz

dualar yorulur susuz ellerimde
sabýrla yanar ocaklarý aþkýn
çürümüþ dizlerim saklý içinde
bana her ateþten bir kývýlcým düþse
yakar alevleri beyaz


Arzu Aksoy