Kararlý adýmlar… Ama biraz sendeliyorum galiba hala tam ayýlamadým. Evin içi çok karanlýk olduðu için mi böyle yeniden doðmuþ hissine kapýldým, yoksa gerçekten ilk defa kendi irademle bir radikal karar aldýðým için mi böylesine elim ayaðým titriyor bilmiyorum. Fütursuzca meydana doðru yürüyor, yaramazlýk yapmýþ çocuk edasýyla evime döndüðümde yaþayacaðým piþmanlýðýn hesaplarýný yapýyorum ama sanýrým uzun zamandýr ilk defa doðru seçeneði karalýyorum yani doðru* insanlardan kaçýyorum.

Ve sabah evden ve beni tüketen o diyarlardan ayrýlmadan hemen önce evdekilerin hepsine þöyle bir durup bakýyorum. Hepsi ne güzel uyuyorlar, o hep saklandýklarý kabuklardan sýyrýlmýþlar, içten, mutlak umut ile birlikte zararsýz ve masum… Hâlbuki hepimiz o gece her zamanki gibi çok fazla içmiþtik. Ben, Andaç, Sinan takýlýrken yanýmýza Özlem de gelmiþ sonra gittiðimiz Pulp adlý barda Iþýl ve Ýzzet e de rastlamýþtýk. Hani o hep dýþarýda bir yerlerde gördüðümüzde hiçbir þey olmasa dahi “Acaba eðleniyorlar mý?” sorusunu bize sordurtan, þeytanýn saðdan geleceðini bilsen bile sað tarafýnýn neresi olduðunu bulamadýðýn, zaten ertesi gün de sana bir ton þey sorduklarýnda “Evet, evet hatýrlýyorum” tarzý külli ya yalanlarla fiyakaný bozdurmadýðýn, o bilindik sarhoþ triplerindeydik.(Bkz: Ohhh!! Küp gibi oldum).

Yalnýz, alkol baðýmlýlýðý, içine girip de çok saçma ve þuursuz bir olay olduðunu anladýðýn anda, düþ kýrýklýklarýyla beraber seni umutsuzluða iter ve ruhunda defolara sebebiyet veren bir tür mazoþistlik halini alýr. Muhtemelen kendine acý çektirmeyi görev bilinciyle yerine getiren ve körelmek üzere olan bu 6 kalp alkolün de etkisiyle Mart kedisi gibi miyavlamakla kalmayýp Pulp’dan çýkýp, “Hadi Ýzzet’in evine girelim” derler. Hatta ve hatta büyük bir piþkinlikle týrnak içindeki yüklemi alýp iþteþ hale getirip birbirlerine söylerler ki iþteþ fiiller benim gözümde ilk defa o gece 2 den fazla insanýn arasýndaki eylemi anlatýr hale gelmiþ.

Bizim çocuk ise Taksim'de ateistiyle, mafyasýyla, travestisiyle, tinercisiyle, satanist bozuntularýyla, sivil polisiyle, sinyalcisiyle, turistiyle, komünistiyle, rahibiyle, “punk”çýsýyla, “hip hop”çýsýyla hatta ve hatta hophopçusuyla dahi muhabbet içerisine girmiþtir ama 5 tane insan kimliðini unutup helak edilesigelen insanýn yaptýklarý aktiviteye katýlsam mý katýlmasam mý çeliþkisine düþmüþtür. Aslýnda ilk baþta o da en basit tabiriyle içindeki “HAYVAN” ý uyandýrmaya çalýþmýþtýr ama ne olduysa uzak durmuþtur bir þekilde. Diðer 5 inin iþi bittiðinde o bir yere çökmüþ, donup kalmýþtýr. Ne yapsýn odanýn köþesindeki mumun yanýna oturur. Bir anda bir þeyler olur ve aðlamaya baþlar. Diðerleri her zaman ki gibi Onur’un çok içtiði için duygusal buhrana girdiðini düþünür ne de olsa Onur her içtiðinin gecesinde aðlamaktadýr. Ama bu sefer farklýdýr. Herkes çevresine toplanmýþ neler olduðunu anlamaya çalýþýrken o döner ve “Bitti!” der.”Taksim’deki maceram bitti…”. Sonra da Said’i doðrularcasýna “Ben geldiðim yere dönüyoru...".Korkulu ve þaþkýn gözlerin önünde önce burnundaki daha sonra da dudaðýndaki halkayý çýkarýr. Daha bitmemiþtir, týrnaklarýna sürdüðü o çok sevdiði rengârenk ojeleri çýkaracaktýr. Özlem onu anlamýþ olacak ki çantadan aseton alýr ve kendi elleriyle ojeleri çýkarýr. Hatta benim ne yapmak istediðimi, nereye gideceðimi de hissetmiþ ve bana göz kýrpýp “Ben bu ojeleri hiç sevmemiþtim zaten!” demiþtir. Özlem de içten iyi bir insan olmasýna raðmen taksimde yaþamanýn acýmasýzlýðýný benimsemiþ bunun doðrultusunda, herkesin bu dünyada zorlandýðý bir zaafý olduðu için o da hep þehvet konusunda nefsine boyun eðmiþtir. Onun da taksimde tanýdýðým yüzlerce farklý ve acý dolu hikâyelerden birine sahip olduðu zaten apaçýk ortadaydý ne yazýk ki genç yaþýnda baba tacizine maruz kalmýþtý.

Mum bitti… Hepsi uyudu bir tek Özlem uyumadý. Benim sabah erkenden evden ayrýlacaðýmý ve buralara bir daha gelmeyeceðimi biliyordu. Beni sevdiðini ve özleyeceðini söylerken “Acaba bu bataklýkta çiçek açar mý hiç?” diye düþünmeden edemedim. Onu da uyuttuktan sonra eþyalarýmý topladým ve çýktým.
Yokuþlarý çýkarken gece evdeyken yaptýklarýmý ve beni tanýdýklarýný zanneden insanlarýn benim söylediklerimi duyunca nasýl yüzlerinden kan çekildiðini düþünerek ister istemez gülüyorum. Ama kendimden bile korkar olmuþum ki gülümseme yerini ani dudak bükmelere býrakýyor zaten psikiyatrisimin de koyduðu obsesif kompulsif ve B.L.P.D.* teþhislerinden sonra kendimi daha bir inceler olmuþum. Bende oluþan ani tepkiler, paranoya, duygu deðiþimleri ve anlamsýz gözyaþlarý son 1 ayda aldýðým aþýrý alkol ve esrarýn da tetiklemesiyle o kadar artmýþ ki bendeki yozlaþma beni bile korkutur olmuþ… Hani þu parlak ýþýklarý ve þeklen sevdiði insanlarý görünce “Ýþte aradýðým ortam,mekan!!oleyyy!!” diyerek o bataklýða koþmak ne kelime!, uçarak atlayan o çocuðu bile uykusuz, beraberinde rüyasýz, beraberinde hayalsiz býrakýr olmuþ…Yani kafasý bir milyon iken hayattan bir nebze de olsa tat alan insanlardan olmuþ… Hatta bir akþam kendi kendine “Madem kirlenecektin çocuk neden o kadar saf kalmaya çalýþtýn?” diye sorarken, peçetedeki balýðý görmüþ bu çocuk, balýk aðlýyormuþ… “Neden aðlar peçetedeki balýk?” deyivermiþ o anda, sonra kafasýný çevirdiðinde “o”nu görmüþ. “Bir mendil neden kanarsa ondan Onur! Bir mendil neden kanarsa ondan!!”

Bu son diye yüzlerce kez telkin yapmýþým nitekim o gece panzehiri oluk oluk akmýþ gözlerimde buluyoru. Nasýl uyandým ben de bilmiyorum! Ne ben piþmaným ne de kaybolan pýrýltým… Hayatým, inandýklarým, sorumluluklarým yani bir kenara attýklarým üstüne üstlük bir de bu benim diye yazdýklarým: “Þizofren çýkmazýnda intihar provalarý, melankoli olmanýn acýlarý, trajedi sempatizanlýðý, otistik karakter ve biraz duygusuz hikâyeler, kýsa ama sýk aðlama krizleri, bir milyon baloncuktaki melek, anti-tikky, büyümüþ biriydi aynanýn içindeki, iyi ki varsýn, iyi ki yokum...”.Tam o sýrada meydana varýyorum.

On aydýr beni bu diyarlarda dolaþtýran rehberim sonunda ölmüþtü. Hani hep dönüþler zordur ya benim de dönüþüm kolay olmayacak. Uzun olacak zor olacak ama olacak… Hade eyvallah…

doðru *: Uzun süre aramayýp habersiz býraktýðým, kendi sorunlarýmý durduk yere onlara baðlayarak üzdüðüm ve sonunda kaçtýðým tertemiz insanlara ithafen…

B.L.P.D.*: Border Line Personality Disorder