“sen uyuyorsun” diye usulca fýsýldadý kulaðýma
“hayýr”, dedim, “sadece gözlerim kapalý”
“uyuyordun…”

ellerimi saçlarýna götürdüm
ýlýk nefesini yüzümde hissettim
güzelliðinin huzuruna kapýlmýþtým ki
“sen uyuyorsun” dedi yine
sesi titriyordu…
cevap vermedim.
bir elini havaya kaldýrýp
“kaç parmaðým açýk bil o halde”
“4”
“hayýr 3, gördün mü uyuyordun az önce,
uyku sersemisin...”
uzanýp dudaklarýndan bir öpücük aldým
“peki” dedim “uyumayacaðým.”
“ama sadece gözlerimi kapayacaðým.”

“beni seviyor musun”
“evet. Seviyorum”
“ne kadar çok”
“her þeyden daha çok…”
“her þeyden mi?”
“evet her þeyden”
“yani annenden bile mi çok”
“bilmiyorum ama çok komik bir soru oldu bu.”
“evet. Bence de çok komik.”

uzanýp bir öpücük daha aldým
ve gece sabaha doðru yol alýrken
kadýnýmýn yanýnda uyuya kalmakla
ne kadar sersemlik ettiðimi düþündüm.