bir hatayattan uyanýyorum. bir avuç rüya çalabildim ancak, o da baþkalarýnýn. korkunun faydasý hakkýnda bir seminere de katýldým, yalancýlar.. gidiyor iþte, tutabildiklerim ancak parçalarý olacak, acý verecek bu sefer de ona eksik yanlarý. þimdi karþýmda uyuyor, kimbilir, belki de benim getirdiklerimi arýyordur.

mevsim afaroz kokuyor. çýkýyorum aðýr aðýr hayatýndan. bahar yine ters tepti, galiba benim yaþama alerjim var. burnumdan girmiyor iþte tazelikler, içimde açan çiçeklerimi talan etti arýlar. arýlar parça parça götürüyor sevgilerimi.

bu kaçýncý dünyaya geliþim saymadým. ölümüm yine elinden olacak bir kadýnýn.

bir mýzýkacý çocuktu zaman. sustuðunda sen gidiyordun, ya da varlýðýnda ben olmuyordum. çocuk her nota kaçýrdýðýnda bir tekliyorduk, þarký deðiþtiðinde suscaz. hayret ki ne bir gam var hayatýmýzda ne ritm.

bir demir parçasýnýn içine hapsolmuþ kývýlcýmlarýn saçýlmasý gibiydi gidiþin, aniden ve derinden. toplasam deðmez diþe, çarpsan ben sýðamam. her giden bir çýkarma býrakýyor geride. eþitlik yok, kazanan hayat.

bir bölme iþlemiydik aslýnda. bölen sen, bölüm ben, kalan hatýralar, aramýzda kalýn çizgiler.. haneme her yazýlanla büyüdüðümü sanýyorsan yanýlýyorsun. ben aslýnda seni çoðaltýyorum. ya da sen beni zaltýyorsun.
izafiyet, farketmez.

senden kalan birkaç satýrýn çýtýrdamasýydý artýk alacaðým hayattan. ardýma baktýðýmda görebileceðim bir tabloydu belki mutluluðun, altýnda baþka bir
imza olan.

ben gözleri duman, bakakalan ardýndan,
sen sevdana yelken açan,
bihaber acýlarýmdan...