"Gülün dikene katlanmasý onu güzel kokulu yaptý." -Mevlana |
|
||||||||||
|
En yorgun yaðmurlarý çekiyor dizlerine ve dizlerini göðüslerine. Þimdi týpký bir cenin gibi yatýyor kadýn. O bu hayatta defalarca doðuyor çünkü! Yastýk altý sýrlarýna gömülürken saçlarý, böyle tüm hücrelerinin lime lime acýdýðý bir gecenin karanlýðýnda, yataðýndaki solgun renklerine bakýyor nevresim çiçeklerinin. Defalarca doðuyor kadýn, defalarca ölmeye bir yenisi daha ekleniyor sessizce! ‘ Gitme ’ diyor fýsýldayarak. Gitme, ben seni sevdim! Yüreðinde bir orman tutuþuyor kadýnýn. Biraz daha yaklaþsa bu sonsuz yangýndan bir kývýlcým da adama sýçrayacak sanki. Nerdeyse baðýracak sevdiðine avaz avaz: Çekil! Ýçimden bir çýnar daha devrilecek þimdi! Alevlerinden kaçmýþ ruhani bir kýsrak çýkýyor kadýnýn içinden. Yaðmurun terbiyelediði, kabarmýþ toprak gibi, sunabileceði tüm bereketini göstermeye çabalýyor son defa. Derin çekilmiþ bir nefesin, en boðuk sesiyle inliyor bu kez: Gitme, ben seni sevdim! Nihayet bir kanadý kýrýlýyor adamýn! Bundan sonra, hangi bedende yaþarsa gelgitlerini, o soðuk, o yaban yataklarýn baþýndaki konsola, kol saatiyle birlikte ruhunu da býrakacaðýný anlýyor artýk! ‘Bana kalan bir kýrýk kanat olsun ’diyor adam içinden. Þimdi gidersem ve hiç dönmezsem, kendi kanama saatlerini kendi belirleyen bir yara olmam onun içinde. Kalbime usulca býraktýðý bakir bir ruhla baþa çýkabilirim. Evet, bunu yapabilirim! Oysa görmüyor adam, karþýsýnda akan gölde, kendi aksini. Bu kadýn her þey gibi, acýyý da yakýþtýrýyor ya kendine… Artýk kýsrak, yenilginin nihayetinde gözü yere bakan komutanlar gibi, dönüyor kaçtýðý yangýn ormanýna. Son umudu da, kýrýk testisinin dibine çöküyor usul usul. Biran sendeliyor kadýn, ‘kýyamet bu olmalý’! Hadi kendine gel, hadi kadýnlýðýna gel ve aðlama hakkýný kullan diyor içinden bir ses. Anlat ona, balýn þehvetine kanmýþ arýlarýn, çiçeðe muhtaçlýðýný. Zemheri zürafasý gibi ayýplanan bir sevdayý, nerede sakladýðýný, baðrýný açýp da göster! Þimdi çaðlýyor kadýn, diþlerinin dehþetle kemirdiði dudaklarýný aralayarak: ‘gitme ’ diyor sadece. Gitme, ben seni sevdim! Adam, diðer kanadýný kendi kýrýyor bu kez. Yataktaki bu en derin sýðýnaðýna, bu en deli kýsraðýna ve bu en koþulsuz aþkýna dönüyor birden. Kývranan cenine bakarken, kýrýk kanatlarýný örtüyor üzerine. Çünkü oda biliyor, bir gün tekrar doðacak kadýn. Ýçinde kýrýlmýþ bir gülücükle öperken onu, ‘bu aðzýmýn son tadýdýr’ diyor kendine. Kadýnýn, kulaðýnda oynaþýyor adamýn sesi: Bu senin suçun deðil. Ben her zerreciðine hasretle de yaþarým seni… Ve doðuyor kadýn, yatakta doðrulurken: Git! Ben, sen olmadan da severim seni…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Feray Korkmaz, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |