Sen Ýstanbul musun?
Gözlerin martýlý sabahlarýn yolcusu
Avuçlarýmdasýn soðuk sabahlar gibi
Avuçlarýmda çisildiyorsun
Günahlarýmýn bedeli diye çýktýn karþýma
Nasýl olsa gelmez pencereme sabah,
Yak bütün perdelerimi
Uzun týrnaklar arasýnda aðlýyor bu þehir
Sen Ýstanbul musun?

Beynimde topaç döndüren
Fýrtýnalar koparan çocuk diyelim gitsin!
Ölümü düþlemek yasak bahçelerinde
Sen ay gibi yarým bakarken,
Ben yine yüreðimden vurulacaðým
Yine baþkalarý ölecek yerimize
Sen misin her akþam,
Týrnaklarý sökülen þehir
Sen Ýstanbul musun?

Bir karanlýk çizdim martýlara
Bir düþ uykusu kadar masum
Saklanýyorum, ihbar edilmiþ yüreðim
Hayatýn en kuytu köþelerinde
Saklambaç oynuyorum kaderimle
Þimdi en kolay bulacaðýn limandayým
Sen misin o erguvanýn yapraðýndan bakan
Ve sýkýldýkça týrnaklarýný yiyen þehir,
Söyle bana Ýstanbul musun sen,
Sen, istanbul musun?

- Sen Ýstanbul'dun belki
ve bana gözlerinde ölümü düþünmek bile yasaktý! -