KRÝZLÝ YILLARDI

Banyodaydým...Dýþarýdan bir ýslýk sesi geldi. Amcaaam!...diye baðýrarak fýrladým. Söylemeye utanýyorum ama donumu çeke çeke kapýya koþtum... Amcam kapýnýn eþiðinde çömeldi, boynuna sarýldým, beni yere indirmeden salona yürüdü. Annemle babam televizyonda haberleri izliyorlardý. Amcam geldiiii!.. Amcam geldiii!.. diye sevinç çýðlýklarý attým. Babam, oturduðu yerden soðukça, hoþ geldin Orhan, dedi. Annem kalktý, kucaklayýp öptü. Nasýlsýn, iyi misin, diye sorduktan sonra sana yemek hazýrlayayým, diyerek mutfaða gitti. Babam, amcamla hiç konuþmadý. O da benimle ilgilendi, derslerimi falan sordu.

Amcamý çok özlemiþtim, yanýnda oturmak, onunla konuþmak istiyordum ama, annemin buyurgan bakýþlarý olmasa... Hadi odana.. ders baþýna.. der gibi bakýyordu yüzüme. Doðrusu haksýz da sayýlmazdý... Ýlkokulun beþinci sýnýfýnday-dým, yarýyýl tatili yakýn olduðu için derslerimiz çok yoðundu. Amcam mutfakta yemeðini yedikten sonra salona geldi. Hiç konuþmadan, tedirgin ve mahcup bir halde, oturduðu yerde duvarlara, tavana bakýp duruyordu. Annem, iþ için baþvurduðun yerlerden bir haber var mý? diye sordu.Yok yenge, henüz bir haber yok, dedi üzgünce. Babam, alaylý bir þekilde güldü. Amcam iþinden atýlmýþtý. Ýþ arýyor ama bulamýyordu. Ayten ile konuþuyor musun? dedi annem. Telefonum kapalý, arayamýyorum, dedi amcam. Ayten, amcamýn karýsýydý ve amcam iþsiz kalýnca babasýnýn evine gitmiþti. Daha doðrusu amcamý terk etmiþti… O sýrada babamýn asýk olan yüzü daha da asýldý kaþlarý inip inip kalkmaya baþladý. Sen ara bakalým, bir isteði falan var mý, dedi anneme.
Annemin, ders çalýþmam gerektiði konusundaki baskýlarýna karþýn amcamýn yanýnda oturdum o akþam. Saat dokuz gibi babamýn doktor olan bir arkadaþý ile karýsý geldiler bize, geçerken uðramýþlar... Çaylarýný içerken daha çok ekonomik krizi konuþtular. Ýnsanlarýn, hasta olsalar bile doktora gelmeyiþlerinden, kiracýlarýndan birinin kirasýný ödemediðinden, kazançlarýnýn artýk giderlerini karþýlamadýðýndan, cepten yediklerinden yakýndý durdu doktor amca. Biz haberleri kaçýrdýk, dolar ne kadar olmuþ? diye sordu babama.Yükselmiþ doktor.. yükselmiþ... deyince gözlerinin içi güldü, çok sevindi doktor amca. Dolarýn yükseldiðine neden sevindiðini anlayamadým, çünkü annemle babam dolar yükseldikçe üzülüyorlardý... Onlar gittikten sonra, arkalarýndan çekiþtirdi bizimkiler. Babam, insanlar zenginleþtikçe duygusuz, duyarsýz oluyorlar nedense.. dedi. Hem de çok bencilleþiyorlar, diye ekledi annem.

Sabahleyin uyandýðýmda hemen amcamýn odasýna koþtum. Yataðý boþtu... Öyle üzüldüm ki... Kahvaltýda annem babama kýzdý, senin yüzünden kaçtý iþte!.. diye baðýrdý.Yol parasý var mýydý acaba? Tühh... diye üzüldü. Çocuðun yüzüne gülmedin, düþman gibi davrandýn, dedi. Mehmet Akif’in dediði gibi, “Kim kazanmazsa bir ekmek parasý/Dostunun yüz karasý, düþmanýnýn maskarasý,’’ oluyor. Ýnsanýn öz kardeþi bile böyle yaparsa, elin kýzý terk etti diye eleþtirmeye ne hakkýmýz var...            Babam çok kötü oldu. O da adam gibi bir iþ bulsun çalýþsýn, çocuk deðil artýk, otuz yaþýna geldi.. diyebildi ezikçe. Ýyi de, iþ var da çalýþmýyor mu? diye çýkýþtý annem. Aslýnda babamýn amcama kýzmasýnýn nedeni baþkaydý. Doðru dürüst bir iþ bulmadan, üstelik de çalýþmayan bir kýzla evlenmesini içine sindiremiyordu.
Yarýyýl tatilinde anneme yalvardým, aðladým, gönlünü yaptým. Beni dedem-lere götürdü. Dedem beni görünce kollarýný açtý, koþup boynuna sarýldým. Kucaðýna aldý, öptü, saçlarýmý okþadý. Orhan amcam evde yoktu. Babaannem, dün kendi evine gitti, dedi. Annem, niye gönderdiniz anne, tek baþýna ne yapýyor o evde? diye sinirlendi. Babaannem aðlamaklý oldu, beni dinlemedi kýzým, dedi üzgünce. Babasýndan çok utanýyor, birlikte oturup yemek yiyemiyor, çay içmiyor. Babasý masadan kalktýktan sonra gelip bir iki lokma atýþtýrýyor, sonra eline bir kitap alýp odasýna kapanýyor. Allah var, babasý da bir þey demiyor. Ne yapalým, iþsiz kalan bir tek o deðil ki.. diyor, bugünler de geçecek elbette, diyor. Yalnýz, Ayten’in gidiþine çok üzülüyor. Biz ona da bakardýk, niye böyle yaptý bu kýz? deyip duruyor.
Ertesi gün annemle birlikte Orhan Amcamýn evine gittik. Bizi görünce çok þaþýrdý. Salonda kanepeye uzanmýþ, üstüne bir battaniye almýþ televizyon izliyordu. Ev çok soðuktu. Size çay yapardým ama tüp bitmiþ, dedi. Beni dizine aldý, karnemi sordu. O arada annem, bir sigara içeyim, diyerek salondan çýktý. (Annem çok sonralarý babamla konuþurken, o gün amcamýn mutfaðýna gidip dolabýna baktýðýný, bir þiþe sudan baþka bir þey bulunmadýðýný söylediðinde, babamýn yüzü sapsarý olmuþtu…)
Çok durmadan amcamý da alýp dedemlere geldik. Annem ayný gün geri döndü. Giderken, Amcamý bir köþeye çekip; Can’ý sana emanet ediyorum, ödevleri var, sen ilgilen, dediðini duydum. Sonra yanýma geldi, bana harçlýk verdi. O arada ödevlerimi yapmazsam neler olacaðýný düþünmem gerektiðini söylemese olmazdý sanki... Hayatýmýn en güzel yarýyýl tatilini, o yýl yaptým. Orhan Amcam beni bir saat bile yalnýz býrakmadý. Hem ders çalýþtýrdý, hem de her istediðimi yaptý. Bana satranç oynamayý öðretti, yürüyüþlere çýktýk, sinemaya bile gittik.
Bir akþam, eve sevinçle geldi amcam. Bir iþ bulduðunu muþtuladý. Bir inþaat þirketinin kent dýþýndaki þantiyesinde kontrol mühendisi olarak çalýþacakmýþ. Hafta sonlarýnda gelirim, dedi. Sabah erkenden kalktý, traþ oldu, takým elbisesini giydi, kravat taktý... Babaannem valizini hazýrladý, iþ elbiselerini, pijamalarýný, çamaþýrlarýný koydu. Dedemle babaannem amcamý düðüne gidiyormuþ gibi uðurladýlar. O gün evde bir bayram havasý esti. Dedemin, babaannemin yüzü gülmeye baþladý. Dedem, telefonla eþini dostunu arýyor, söz arasýnda amcamýn iþ bulduðu haberini iletiyordu. Konuþmalarýný dinleyen babaannem de, Allahýma þükürler olsun, diye dualar ediyordu.
Bir hafta çabucak geçti. Cumartesi akþamý kapýnýn zili çalýnca dedem bile kalktý geldi, hep birlikte karþýladýk amcamý. Ýki elinde dolu dolu poþetler vardý. Yiyecek bir þeyler almýþtý. Hemen beni kucaklayýp öptü ve cebinden bir çikolata çýkarýp verdi bana. Babaannem poþetleri mutfaða taþýrken kýzdý; bunlara ne gerek vardý oðlum, paraný niye harcadýn; evinin elektrik, su paralarý birikmiþtir, onlarý öderdin dedi.
Yemekten sonra çay içerken amcam cebindeki parasýný çýkardý, birazýný ayýrdý, kalanýný dedeme uzattý. Þunu al baba, sana çok borçlandým... dedi. Dedem parayý almadý.Yumruk yaptýðý eliyle gözlerini silerek kalktý, banyoya gitti…