Ýnsanlarýn bitmek tükenmek bilmeyen empatisiz hareketleri, sebepsiz hakaretleri, yargýsýz infazlarýndan dolayý;
Sýðýndýðým tüm limanlarýn beni bir bir geri çevirmesinden dolayý;
Þimdiye dek istediðim þekilde sevildiðimi hissettiðim anlarýn bir elin parmaklarýný geçmeyecek kadar sayýlý olmasýndan dolayý,
kendime susmayý öðrettim!

Þimdi içimdeki yarayý, karmaþayý anlatmak bile gelmiyor içimden. Bana sadece susmak yakýþýyor. Ne vakit konuþsam, birileri kendim olmanýn, bana yasak olduðunu insafsýzca hatýrlatýyor. Ben, önceleri var olabilme ümidi taþýrken þimdi umuda u(umutlu) bir u(mutsuz) bile olamýyorum...

BEN ARTIK YOKUM!

Hayallerimizi, düþlerimizi ve beklenen geleceðimizi, özlenen insanlarýmýzý anlatmamýz artýk gereksiz. Ýnandýðýmýz þey(ler)i savunma hakký bize verilmemiþ. Bu saatten sonra , tüm çýkýþ yollarý týkanmýþsa “Bir hayatým olacak!” diyerek avunmamýz gereksiz...

Bizi yaþatan ne varsa, tek tek uzaklaþtýrýlacak bizden. Bize, düþünmek dahi yasakken yaþamak uzak bir ihtimal....ve ayný sözleri, ayný hasretleri yinelemiþliðim, sözlerimin çýkmaz sokaklarda düðümleniþiyle bir araya gelince yazmak bile uzak. Yazmadýðým gün ben, ben olamazdým, yaþayamazdým. Düþün artýk ey kalbim, ölmüþ olman gerek!

Yaralý ve deli kalbim, doðrularým ve yanlýþlarýmla ey kendim! Kendini bir hayalin akýþýnda sevdasýna baðýþlamaya hazýr Ebrulim! Sen artýk tükendin ve tüketildin!

Yaralý ve deli kalbim! Karanlýðýn boþluðunda sürüklenmek isteðim git gide artsa da bir boþluða kapýlmak bile artýk yasaktýr bana. Yaþamakla ölmek arasýnda bir ince çizgi varsa, ve o çizgi senin için yazmakla yazmamak arasýndaki farktan daha önemsizse sana susmak düþer. Mavi düþlerin deli kýzý þimdi geçmiþlerden, yitmiþlerden, gitmiþlerden geçer.

Bir zamanlar umuda u(mutlu) u(mutsuz)dum. Oysa þimdi bu bile yasak bana. Belki bir parça umuttum sevdamýn deli fýrtýnasýnda. (Unutuldum!!!) Umudumdum! Her yenilgide zehirlerdim kendimi yudum yudum. Fakat, dostlar geçelim bunlarý çünkü ben artýk tüm varlýðým ve tüm yokluðumla YOKUM!

19.11.2001

( Duygularý olaylardan çok evvel yaþamýþtým zaten... çok þeyin þiiri olaylardan önce yazýldý. Belki bu yüzdendir yanlýþ anlaþýlmam.)

Bir zamanlar yoktum. O zaman yazmýþtým bu yazýyý.
Þimdiyse biliyorum ki varým! Birlikte umuda yelken açalým seninle hazýrsan eðer... Eski yaralarý unutturacaksan ben de varým!