Yorgun aðlamalarýn izdüþümü Üsküdar!
Yedi mavi anlamaz beni, bir þiir kadar!..

Ruhumun nazlý yâri, alýp götürür beni
Ýçten içe yakar, bir Ýstanbul aþký beni.

Tarife ne hacet ki, mýsralara sýðmazsýn,
Melekler imla etse de kitaba sýðmazsýn.

Sandallarýn dansýna Kadýköy hep göz kýrpar,
Senin kokunu taþýr Çamlýca’dan bir rüzgar!

Hasret imtihanýydýn artýk taþýnmaz oldu
Manasýný yitirdi herþey içim gam doldu!

Gökten güneþ inerse ihtiþamýyla eðer
Gelip divana durur seni alnýndan öper.

Ayasofya, ipucu verir.. tarihten koku!
Fatih’in sevdasýný al, hisarlardan oku.

Can ve ten, ikliminde kavuþur birbirine
Soylu bir intikamdýr siyahýn mevsimine!


En sefil aþklar, sende âbâd olup çýktýlar,
Yolu sana düþenler bir daha çýkmadýlar.

Mavinin gülmesidir boðazdaki köpükler
Bakýþlarýn insaný beyaza tutsak eder!..

Sönmüþ bir yanardaðýn sesidir sessizliðin
Kýz Kulesi’nde yollar kavuþuncaya deðin.

Bak! Özlemin oturdu gecenin gizemine,
Ama nedendir uyku girmemiþ gözlerine?

Vuslat nasýl bir duygu, öldürür mü adamý?
Hasretlere mil çekmek Ýstanbul’a reva mý?

Paylaþtýkça, sevdasý çoðalan kutsal þehir!
Yýldýzlar batmýþ ama birgün doðacak fecir!

Boðaz kenarlarýnda dertler bir türkü olur,
Sesler denize akar, dalga yüreðe vurur!

Bahtýma firak düþer, kýzýl cemre misali,
Beni benden eder de hep kavurur hayali.

Aþk, zamana sonsuzluk katar fani dünyada
Surlarýn soyunur bir ölümsüz saltanata!

Yedi Tepe, ruhlara takýlan bir kelepçe..
Cennetin emzirdiði gölgen yansýr Haliç’e!

Mavinin uyur gezer kýzýdýr, Kýz Kulesi!
Kalbe nakþedilmeli gökteki ezan sesi!

Çýkýlmaz dehlizlerde yine maviyse hayat,
Beyoðlu’nda neden hep yükselir acý feryat?

Bir muamma, bir efsun diyâr-i yâr Ýstanbul!
Gönül tahtýmýza gel de sen gönlünce kurul!

Senin gölgendir güneþ, sana susar heceler
Nisyan tutsaðý seni hiç anmayan þairler.

Aþk üstü aþk menzili Ýstanbul; tende barýþ,
Çok uzaðýnda, dili lâl þairler olsa da
Ýstanbul’un teninde aþk, Allah’a yakarýþ!