Adamýn biri kedilere pek düþkünmüþ. Bir gün koltuðunun altýnda þirin bir kedi ile dolaþýrken kendisini gören dostlarý, “ niye kediyi koltuðunun altýnda dolaþtýrdýðýný” sormuþlar.

Bizimkisi “bu kedi diþi ve henüz pek genç, üstelik Mart ayýndayýz, erkek kediler bir þeyler yapar, bu yüzden korkuyorum” diye cevap vermiþ.

Çok bilmiþin biri atýlmýþ:

“Onun kolayý var! Diþi kedilerin arkasýnda bir salgý bezi vardýr ve Mart ayýnda bu bez bir koku salgýlar, erkek kediler ise iþte bu kokuya gelirler. Sen kokuyu bastýrmak için kedinin arkasýna biraz benzin sürersen, benzin kokusu salgý bezinin kokusunu bastýracaðý için erkek kedi falan gelmez, kedin de rahatça gezer...”

Bizimkinin aklý yatmýþ bu iþe, kedinin arkasýna biraz benzin sürüp salmýþ sokaða, kedicik birkaç saat dolaþtýktan sonra sapasaðlam dönmüþ yuvasýna.

Bu olay birkaç gün daha tekrarlanmýþ, fakat son defasýnda genç diþi kedimizden haber alýnamamýþ, eve dönmemiþ yavrucak!

Adamýmýz ortalýðý ayaða kaldýrmýþ! Hemen semt karakoluna baþvurmuþ, bütün ekiplere kaybolan kedinin eþkali verilip, kediyi aramalarý istenmiþ. ( Demek adamýmýz forslu birisiymiþ! )

Biraz sonra telsizden þu haber duyulmuþ:

“Kayýp diþi kediyi bulduk! Yokuþta benzini bitmiþ, semtin erkek kedileri arkasýna geçip sýra ile iterek getiriyorlar...”

Nedense her yýl Mart ayýnda kediler ve Nisan ayýnda ise Ermeniler azýyor!

Yoksa Ermenilerin de yokuþta benzini mi bitti?

Belki onlarý da arkadan iten birileri vardýr.....