BÝR AYRILIK HÝKAYESÝ

Ayrýlmalýyýz sevgilim, ayrýlmalýyýz
Ayrýlýklar düþürüp yüreðimize, aðlamalýyýz.
Sabret sevgilim, sabret göreceksin,
Göreceksin ellerimin nasýl titrediðini,
Anlayacaksýn yalnýzlýðýmý, aðlayacaksýn
Gözlerini güneþ çalmýþ diyeceksin düþüneceksin.
Güneþe baktýrýp yeþilleþen gözlerimi,
Güzelliðini özleyeceksin.

Ayrýlmalýyýz sevgilim, ayrýlmalýyýz
Randevum var
iþkenceler, kelepçeler, polislerle göreceksin,
göreceksin,
bir sonbahar sabahý
polis kelepçelerken kalemimi , kederimi ve kaderimi
anlamsýz dualar edeceksin tanrýya.

Tüm varoþlarda, Ýstanbul da kentsiz, evsiz kalacaðým
Telefon zillerine koþup sen diye açacaðým
Ve kan kýrmýzý göllerde dudaklarýný arayacaðým
Saçlarým darmadaðýn, dar aðacý yakýn olacak
Beni asacaklar sevgilim,
Ellerimden aský yapacaklar
Annemi yasta býrakýp, yastýðýmý yakacaklar.
Unutma sevgilim
Umut ektiðim ellerimle
Umutlarýmý biçecekler.

Ayrýldýk;
Hiç beklemediðim,
Hiç anlamadýðým bir zamandý.
Kýþtý, soðuktu, titriyordum.
Yoktun biliyordum
Ve günlerden pazardý, sinema çýkýþýydý.

( gece yarýsýydý, gece yarýsýna beþ kalaydý
hayattý, aþktý yalandý
ziyan edilmiþ bir andý
anýlarýn yoksullaþtýðý, uzaklaþtýðý bir zamandý. )

saat yirmi dörde yakýndý.

Ayrýldýk.
Bütün ahlak felsefelerine
Bütün sevgi oyunlarýna
Bütün sevgime raðmen ayrýldýk.
Ayrýlýklar düþürüp yüreðimize, aðladýk.

Yoktun biliyordum.
Þarkýlara sessiz eþlik ediyordum
Kimi zaman þiir yazýyordum, aðlýyordum.
Ýþime gidiyordum Atilla Ýlhan okuyordum.

Yoktun, uzaktaydýn.
Ýstanbuldaydým.
Konserlerde, sinemalarda, sergilerde
Kimi gün pazarda tezgah baþýnda
Kimi gün genelev de bir kadýnýn üstünde
Kimi gün yýkýlmýþ bir ev, yakýlmýþ b,r köydüm.
Kimi gün bir militan bir devrimci
Kimi gün ülkemdim
Dosttum,
Sýrdaþtým,
Sendim.

Sevgilim bazen kör bir ateþte
Bazen bir namlu aðzýnda ve bir mum ýþýðýnda
Hasat zamaný kanunu çiðneyeceðim
Öldürmek de isteyeceðim elbette.
Öfkemle birlikte sensizlik kuþanýrsam belime
Ýnan olsun öldüreceðim,
Seni topraða gömeceðim.

Yok sevgili
Kumral saçlarýna kanla kýna yakýp
Baþýnda imama okutmam, okutamam
Ölümün o en tescilli,
En kanýtsal duasýný.

Nerdesin sevgili ülkem,
Sevgili dostum
Sevgilim ,
Nerdesin.
Ýhtilal sýcaklýðý daðýldý ülkemin üstünden
Þiirlerim hürriyetimi kýsýtlamayacak artýk
Küçük ve sýralý dizelerimde adýný bulamayacak kimse, hiç kimse.

Sevgilim ;
Hazandý, hasat zamanýydý
Dön gel demiþtim, aðlamýþtým
Yaðmur yaðýyordu vurulmuþtum.
Doktorlar, hastaneler, hemþireler sendeydi,
Sendeydi bütün ümidim, sevincim, hasretim
Bütün müjdeler sendeydi
Sendeydi umudumun pamuk prensesi, ayrýldýk.
Ayrýldýk iþte.
Bütün þehir þahitken sevgime,
Ýnancýma ve özgürlüðüme,
Ayrýldýk.

Bir þeyler oluyordu içimde
Ýçimde milyarlarca çocuðu öldürürken,
Zabýt tutmadýlar hakkýmda
Tutanaklar hep suskundu.
Suskundun ayrýlýk vakti.
Daha bitmedi.
Bir acayip külhanbeyi
Bir acayip acemi
Acemi öpüþlerdeki diþ deðmesi
Dert etme sevgilim
Böyle hýrçýn gözüktüðe bakma.
Bakma yalnýzlýðýn beni çýldýrttýðýna.

Bugün de bekledim seni
Bikinili kýzlarý hiç izlemedim.
Hiç düþünmedim ayrýlýmýzýn haritadan çýkacaðýný.
Sabrettim sabýrsýzlýðýmý gizledim.
Nazým Hikmet de okudum
Hasretin en karanlýk gecesinde vedalaþtým.
Oysa ýrmaktým,
Ýnsandým,
Topraktým.
Hala on altý yaþýnda týrnaklarýný kemiren
Ve tarih dersinden kaçan asi bir çocuktum.
Ve felsefendim.
Bazen tecavüzcün olurum sevgilim
Bazen saçlarýný okþarken,
Ellerinin kahramaný olurum
Ve eski bir þiire hapsederim seni
Ve seni ilk öptüðüm günü hep hatýrýmda tutarým.
Oysa memleketimdir, saçým hep kýsadýr
Ýki dudaðýnýn arasýdýr.
Coþkumdur, sevgimdir, hasretimdir.
Hoþçakalýmdýr,
Hoþçakal vakitlerinde,
Dost kalacaðýz muhabbetiyimdir.

Haritalar çizerim yüreðime yokluðunda.
Haritalar sevgilim
Bütün ülkeler sýnýrsýz,
Bütün þehirler nüfussuz.
Haritalar sevgilim
Doðuyu ve batýyý
Ve ayrýlýmýzý tescilleyen mesafeleri çizerim.
Sonra giderim.
Gerekirse gerekiyorsa ölürümde
Ölümüm mirasyedi bir Þarlo
Ölümüm edebiyat öðretmenin olur senin.

Ayrýldýk sevgilim
Elbette ayrýlacaktýk.
Yýlbaþý kartlarýna sýðdýrýlmýþ
Ve doðum günü tebrikleriyle sýnýrlandýrýlmýþ aþkýmýzý
Ayrýlýklara düþürüp de aðladýk.

Hep seni sevdim, sana yazdým þiirlerimi,
Hiç olmadýðýn zamanlarda þarkýlar besteledim senin için
Dinlemelisin.
Sen bu kentin mevsimini bilmezsin
Orospuluklarýný tanýmaz, sokaklarýný gezemezsin, kaybolursun.
Alýþýk olduðun þehrin yollarý aðaçlý
Yollarý düþ gezgini aþýklarýn biracý duraklarý
Dudaklarý sevgilim, dudaklarý
Titrektir aðlayan çocuklarýn.

Sevgilim aðlamýþtým,
Dostça vedalaþmýþtým.
Terk ettiðin bu sokaklarda yaðmursuz kalmýþtým, yaðmalanmýþtým
Yardýmýna koþmuþtum, koþuþturup kavuþturmuþtum
Kovalamýþtým yalnýzlýðý.
Ýþte polis ve kelepçe
Kurþun hep cebimizde, cepkenimizde
Dayan sevgilim
Dayat zulümlere eðilmeyen hançerini, dik tut kafaný
Dayan sevgilim,
Þiirlerimin bir nasýr gibi acýttýðýný
Ve yalnýzlýðýmýn tanrýya mahsus olduðunu unut.
Sen kendini güzel tut.
Özledim Nergis
ölmenizi istedim.
Etme sevgilim aðlama deme...