Dün bir kuþ uçtu elimden ve ben sadece seyretmekle yetindim havalanýþýný. Belki de görmek istedim uçuþundaki endamý, heybeti, güzelliði…
Ýçim içime sýðmaz oldu; bir kere kaçýrdýðýnýzý yakaladýðýnýz oldu mu hayatta?Benim olmadý ama ümit ediyorum tekrar avuçlarýma konmasýný, avuçlarýma olmasa da yakýnlarýma bir yerlere.
Uzun zamandýr hissedilmeyen duygularýn bir süre sonra artýk istenilmediðini düþünüyorum, istenmeyip canýný verebilecek kadar arzu edilebileceðine de tabii…
Umuttur ademoðlunu besleyen bence.Sürekli umut edebilme umudu belki de!Mutlu olabilmenin þartý koþulmuþ sanki duygular hükümdarlýðýnda umut etmek.Umut etmeden ulaþtýðý bir hedef var mýdýr Leyla’larýn ve Mecnun’larýn.Mecnun ömrünce Leyla’yý bulabilme umuduyla yaþamýþ, Ferhat ise daðlarý delip Þirin’ine kavuþacaðý günün umuduyla…
Sadece sevda mýdýr insaný umut etmeye sevk eden,
Sadece son bakýþlar, solan güller belki de ; belki de güdülen kinler unutturdu insanoðluna umut etmeyi, unutulan birçok þey var hayatta: sizin ve benim; en son ne zaman söylediniz sevdiðinizi, ama laf olsun diye deðil gerçekten isteyerek, hissederek ve düþleyerek, en son ne zaman bir hediye aldýnýz doðum günü haricinde sadece siz mutlu olduðunuz için deðil onu mutlu etmek için ya da en son ne zaman yaþadýnýz bir tek ikiniz bir sahilden gün batýþýný?..
Bir kuþ uçtu dün elimden ve ben sadece seyretmekle yetindim havalanýþýný. Belki de görmek istedim uçuþundaki endamý, heybeti, güzelliði…
Gördüðüm rüyalar var o günün geleceði günle ilgili, kavgalarým var, sevdalarým, ucundan deðdiðim küçük hayatlarým var ve hayallerim, esiri olduðum tek mal varlýðým…Hayallerimde gördüklerimi yaþayabilme umuduyla var olduðumu hissediyorum çoðu zaman, hayal edip bir gün gerçekleþebilme ihtimali olduðunu düþünmek yetiyor bana.
Çoðumuzun hayalleri var, ama kaçýmýz ulaþabiliyor onlara, kaçýmýz gerçekleþtiðini görebiliyor þu ahretlik ömründe.Bir amca vardý, biz çocukken hikayeler anlatýrdý, derdi ki:
“Hayaller insanýn aynasýdýr, ne düþlersen onu yansýtýrsýn; bir gangster, dünyanýn en büyüðü olmayý ister ve herkesi öldürür, bir bekçi, polis olmayý ister gece gündüz aman vermeden suçlularý kovalar.Aslýnda ikisi de umut etmektedir; birisi suç iþler, birisi onu yakalar; birisi haram yer, diðeri helal…
Baktýðýnýzda ikisi de aynýdýr aslýnda ve yüreklerindeki ýþýk, ister siyah ister beyaz,
insan olmanýn gereðini yerine getirirler…”
Çoðu zaman unuturuz yaþamayý, ýslak bir kaldýrýmda yürümenin verdiði haz-ý ya da ay ýþýðýnýn altýnda aþýk olduðun kiþinin dudaklarýna ilk buseni kondurmanýn verdiði heyecanýný unuturuz, unuttukça özleriz, özledikçe ise daha da erteleriz.