Ben giderim / yurdumun
Haritada ismi olmayan
En ücra köylerine.
Bilirim ki ordan gelir ekmeðim,
Benimdir sularýna yansýyan yüz,
Kuytularýna sinmiþ sesler benim!
Kekik kokan ovalarýnda
Bereketim gizli,
Bal toplayan bir arýnýn
Kanatlarýnda uçuþur sevinçlerim.

Dururum rüzgâra karþý,
Dinlenir yorgunluðum
Daðýnýn eteklerinde,
Köküne su verilmiþ bir aðaç gibi
Söner / içimi yakan hararetim.

Ben çýkarým / yurdumun
Çiðdem kokulu daðlarýna,
Ses verir Karacaoðlan,
Ordadýr Aþýk Veysel’im.
Çobanýn yanýk kavalýnda
Aðýtlarým ses bulur,
Dillenir türkülerim.
Boyun bükmüþ mütevazi ekinlerde
Gizlidir sýcaklýðým.
Bir evin bacasýndan çýkan dumanla
Daðýlýr hüzünlerim.

Ben yürürüm / yurdumun
Çileli yollarýnda.
Çeþmelerinden ferahlar,
Aðaçlarýnýn gölgesinde serinlerim.
Toplayýp,
Demet yapýnca kýr papatyasýný,
Siner topraðýn kokusu damarlarýma
Büyür büyür
Erciyes olur ellerim.
Yorgun bedenimin aksi düþer
Çaðlayan suya,
Arýtýr kirini bedenimin.
Nazlý nazlý akan
Irmaklarýnýn sesinde,
Toprak kokulu anamýn
Ninnisini dinlerim.

Ben aþýðým
Yurdumun aydýnlýk yüzlü
Altýn gülüþlü çocuklarýna.
Canlanýr gözlerinde
Çocukluk günlerim.
Ýki saç örgüsünde kavuþur hasretler,
Yanýk tenlerinde
Çaðrýya döner sitemlerim.

Ben hayraným
Yurdumun gül yüzlü kýzlarýna.
Kýnalý parmaklarýnda
Çiçek açar sevgilerim.
Ege’de / Aydýn Havasýyla
Bedeni gönlüne dar,
Halay çeker efelerim,
Alýr götürür beni sevdiðime.
Baþým döner,
Ellerim yanar,
Mýzrap deðen bir saz teli gibi,
Titrer yüreðim.