Tanýdýðým bütün alçaklar adýna konuþuyorum; bütün ezikler, bütün sevgisizler, bütün sarhoþlar, bütün aþýklar, bütün salaklar. . . adýna. Kuþkusuz pek çok þeyi abartacaðým anlatýrken. Biri hariç; biz hep sevgisizdik. Ve hep sevgisiz kalacaðýz. Kýsa sürmesi kuvvetle muhtemel olan ömrümüzde saçlarýmýz doyasýya okþanamadan (bu arada pek çoðumuz keliz, ama olsun) biz ölmüþ olacaðýz. Hatta tuhaf gelecek size ama çoðumuzun ölüm nedeni “dokunulma eksikliði” olacak. Týp literatürüne pek çok ölüm nedeni katacaðýz; dokunulma eksikliði, seni seviyorum noksanlýðý, aþk çarpmasý, az gülümsenme. . . ve bildik bir þey akciðer kanseri (mümkünse). Korkaklýðýndan uzun yaþayanlarýmýz da olacak (ki bu bir çeþit cezadýr).

Etkilendiði Yazarlar:
vüs'at bener, tezer özlü, pavase, celal gözütok, gide...