BOÞA GEÇMÝÞ SENELER...


Yüreðine iþleyen bir bakýþ, iki damla gözyaþý, bir türlü bitirilemeyen yarýlanmýþ bir dans, insanýn içine iþleyen bir yalnýzlýk þarkýsý...Bir bakýyorsun ki kumsala, akköpüklü dalgalara yazýlan isim silinmiþ...Anlýyorsun her þey yalan, insanlar deðiþmiþ...Gökkuþaðýnýn renkleri silinmiþ; dünya delinmiþ...

Masmavi denizin derinliðinde, bir geceyarýsý serinliðinde, sevilerin kimsesizliðinde yakamozlarý seyretmek,kumsalda yürümek ve martý çýðlýklarýný dinlemek; gökkuþaðýnýn renklerini görmek için yaðmurlarda ýslanmak, kar' ýn saf beyazlýðýný görmek için ayaz gecelere katlanmak; en yaþlý totemden, en genç mabudeye deðin kalbinde onlarca darbe olsa da sevgiye inanmak...Akköpüklü dalgalara yalnýzlýðýmý, martý kanatlarýna adýný yazmak...Geceleri dünyayý aydýnlatan ayýn bir taþ ve kum yýðýný olduðunu; yýldýzlara asla ulaþýlamýyacaðýný; güzel gösteren aynanýn arkasýnýn katranlý kaðýtla kaplý olduðunu ve bizlerin uzay boþluðunda sadece bir zerrecik olduðumuzu bilmek!

Sadece güneþ doðmaz sabahlarý, güvercinleri de vururlar; çýrpýnýrken kanatlarý...

Bir gidiþ gittin ki, dünya dönmüyordu, acým dinmiyordu. Gökyüzünde jetlerin býraktýðý iz gibi, anlatýlmaz bir giz gibi, masmavi deniz gibi... Ýçimde, rengarenk biçimde, öyle bir yerleþtin ki...


Hep aðladým gidenlerin ardýndan, masal bir türlü mutlu sonla bitmiyordu; aslýnda mutluluk da yoktu! Mutlu olduðunu sanmak, inanmak, aldanmak, bir getir götür oyununa saplanmak vardý...Ýnsanýn doðasýnda vardý bu, Adem'le Havva' dan baþlayan ve yasak meyvayý yiyen Havva yüzünden cennetten kovulduðumuz; sürgün olarak kozmosta dünyaya konulduðumuz ve yine onlarýn çocuklarý Kabil' in kardeþi Habil' i öldürmesiyle sýrtýmýza yüklenen aþk cinayetleri, ihanetler, aldatmalar, arkadan hançerlemeler, bütün çektiklerimizin temelinde yatan ve nesiller boyu insanlara çektirilen bu acýlar, iþkenceler, çýðlýklar!...


Hep aðladýn gidenlerin ardýndan, Sen ERDEN ERKÝN sen zavallý...Ýçinde binbir fýrtýna saklý, bir türlü göremedin mavinin güzelliðini; hep hayallerde aradýn yaþamýn özelliðini...Tuttun acýyý oturttun yüreðine; boþa geçti seneler, mutluluða yasaklý...

Hala yaþýyorsun hayret ve þiirler yazýyorsun! Nefret etmen gerekir ve hala övüyorsun!... Eski istasyondasýn treni bekliyorsun...Giden trenler dönmez biliyorsun! Yaþamla ölüm arasýnda bir gidiyorsun, bir geliyorsun; tren bir türlü gelmiyor, bekliyorsun...


Ýstasyondan ayrýlamazsýn, korkuyorsun...Ya gelirlerse, ya dönerlerse! Gelen yok, kendini kandýrýyorsun...Dýþarýda zaman deðiþmiþ, mevsimler geçmiþ...Bir tek bu istasyon var kimsenin uðramadýðý...Eski bankta bir baþýna oturuyorsun...
Unutulduðunu anlýyorsun...


Bakýyorsun boþa geçmiþ seneler bir baþýnasýn; içinde birikmiþ neler neler olmuþ kördüðüm! Gidenlerin oturduðu banktasýn; istasyondan ayrýlma zamanýn geçmiþ farkýndasýn...Zamanýn gerisindesin...Gidenlerin býraktýðý yaþtasýn! Gözlerinde gördüðüm; hala onlar için yanmakta, hala onlar için aðlamaktasýn!...


ERDEN ERKÝN...
BOÞA GEÇMÝÞ SENELER...