Çocukluðumu Özledim
Cebimdeki yirmi beþ kuruþla
Yürümeliyim o boþ caddede yine
Solumda köfteciler
Saðýmda Peynirci Ali’nin dükkaný
Köftecilerde
Köfte ekmek yirmi kuruþ
Peynirci Ali’de
Yoðurt helva ekmek on beþ kuruþ
Köftelerin kokusu dolarken ciðerlerime
Vitrindeki helva gel diyor bana
Kararýmý verdim Peynirci Ali’ye
Girdim dükkanýn içine
Oturdum en öndeki masaya
Yoðurdu kaþýklarken
Helvayý yonga yonga attým aðzýma
Köftecilerin cazgýrlarý baðýrýyor
Avaz avaz
Köfte ekmek yirmiye
Koþun koþun dumaný bizden hediye
Çek usta yüz oldu köfteler
Öteki dükkanýn cazgýrý inadýna baðýrýyor
Çek usta yüz yirmi oldu köfteler
On beþ kuruþa yoðurt helva ve ekmek
Yirmi kuruþa köfte ekmek
Artan parayla
Bir cep akide þekeri
Ve bir cep te leblebi þekeri
Bir rüyamýydý yoksa yaþanmamýþ
O ucuzluðu yaþadýðým yýllar
Ah o çocukluk günlerim gelseydi geriye
Cebimde de olsaydý elli kuruþum
Önce köfteciye giderdim
Sonra da yoðurt helva yemeye
Çocukluðumda hiç olmadý elli kuruþum
Bu yüzden
Köftenin üstüne helva yiyemedim
Þimdilerde ise cebimde bir liste
O yasak bu yasak
Götür cebindeki parayý
Kör bir kuyuya at.
          Özcan NEVRES
11 Þubat 2002