Bir düþ gibi ellerim soðuyor
düþüncelere
Kayýyor yitiyorum yaslanýrken kirpiklerime
yaðmur

Yaralý bedenimi kayalýklara çekip
savaþýyorum
Vuruluyorum ýsýrýk kanamalarýmda
demleniyor dalgalarýn tuzu

Pervane titrekliðine öykünüyor gözbebeklerim
Kurþun eylemsizliðini parçalýyor
ruhumun

Acýklý bir ölüm sahnesi aðýr
çekim: “taþ, su damlasý, saçlarým”
Açýk yaradan koyu ve soðuk bir
kýrmýzý kývrýlýyor

Göç katarý geçiyor bir yakamozu seçiyor miyop
gözlerim
Sert desibel seslerin yankýsý yabancý
fýsýldýyor ismimi

Ney sesi duyuyorum inceden bir þiir okuyorum
Esmer tenli çocuklarýn da sevdiði

“ölüm korkutamadýðýnda seni en kutsal
silahlarýný boþaltýyor kader,
emekleyerek çýkýyorum o yere,
tüm uzuvlarýmý býrakýyorum birer
birer,
zaman kazanýyorum saðlam
çýkýyorum,
ben atlýyorum ölüme”