Yaþ otuz beþ! Yolun yarýsý eder.
Dantel gibi ortasýndayýz ömrün.
Delikanlý çaðýmýzdaki cevher
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaþýna bakmadan gider.
Þakaklarýma kar mý yaðdý ne?
Benim mi Allahým bu çizgili yüz?
Ya gözler altýndaki mor halkalar?
Neden böyle düþman görünüyorsunuz;
Yýllar yýlý dost bildiðim aynalar?
Zamanla nasýl deðiþiyor insan!
Hangi resmime baksam ben deðilim:
Nerde o günler, o þevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben deðilim
Yalandýr kaygýsýz olduðum yalan.
Hayal meyal seylerden ilk aþkýmýz
Hatýrasi bile yabancý gelir.
Hayata beraber baþladýðýmýz
Dostlarla da yollar ayrýldý bir bir;
Gittikçe artýyor yalnýzlýðýmýz
Gökyüzünün baþka rengi de varmýþ!
Geç farkettim taþýn sert olduðunu.
Su insaný boðar, ateþ yakarmýþ!
Her doðan günün bir dert olduðunu,
Ýnsan bu yaþa gelince anlarmýþ.
Ayva sarý nar kýrmýzý sonbahar!
Her yýl biraz daha benimsediðim.
Ne dönüp duruyor havada kuþlar?
Nerden çýktý bu cenaze? Ölen kim?
Bu kaçýncý bahçe gördüm tarumar.
N'eylersin ölüm herkezin baþýnda.
Uyudun uyanamadýn olacak
Kim bilir nerde, nasýl, kaç yaþýnda?
Bir namazlýk saltanatýn olacak.
Taht misali o musalla taþýnda.
Cahit Sýtký Tarancý