yükselen burcumun ardýnda kum dalgalarý, kenetlenmiþ diþlerim
sözcüklerimin kanayan gardiyaný.
yarý gölgeli ellerim,
sýrýtan ,
yalancý bir "sadece sen" imgesinin,
ihanete gebe hatýralar salýncaðýný itekliyor bilincime.
sahip olduðum en çürük ayakkabýlarla
eziyorum içimde binbir zorlukla büyüttüðün
en egzotik çiçekleri,
en deðerlisine zarar vermek
öfkemin tutuþma hýzýný arttýrýyor ...

sonunu baþtan anlatmalýyým ;

kalp vuruþlarýmý telefon zillerine denk düþürüp yanýma aldým yürüyorum hýzla ...
vardýðým yerde ,
okþadýðýn bedeni
benden iri bir kadýnýn yataðýna,
uyuþturucu komasýnda serip daðýttýracaðým...
benden kalanlarý kutu toplayýcýlarý alýp
son anda kokmuþ et olduðunu anlayýp,
mezbahatörün onlarý bir kez becermesi karþýlýðýnda,
bir mezbahaya satacaklar...

her mezbaha ; ölü bir merhaba

ölü bir izci çocuðun yanýna yatýracaklar beni ,
saçlarým çocuðun yüzünü daðlayacak
ve zenciye dönecek ufaklýðýn bedeni.
babasý evde neden öldüðünden çok
zenciye dönüþmesine kýzacak,
beyaz kalan bir parça arayacak oðlundan belki.

parçalara ayrýlabilecek kýsýmlarým
dikkatini kesecek mezbahýn,
saçlarýmdan ders alacak ýrkçýlýða dair
ve dokunmayacak onlara.
parmak uçlarým dikkatini sarsacak,
mürekkep dolu...
onlarý iki dobermanýn önüne atacak ,
omuz baþlarýmý da
karýsýna hediye edecek öpmesi için,
kurumuþ karaciðerimi
arabasýnda dikiz aynasýnýn yanýna asacak...

gözlerim hala görüyor bu durumda ,
kalbim nerde ?
demek buldun onu !
belki bir çöpün içinde
ya da bir orospu çocuðunun oyun evinde ?
odana koydun son fantezin için.
kukuna sürteceksin uzun uzun ,
son pompaladýðým kan ;
rahminin suyuna karýþacak
ve yataðýna bu ilginç mürekkepten þu satýrlar düþecek;
"ikimiz bir hiçiz"