Güneþin batmaya yüz tuttuðu an gibi ihtiyarlýk da biz insanlarýn dipsiz kuyulara batýp çýkamayacaðý bir zaman dilimidir Sonunda pembe rüyalar biter. Sýrtýnýzda yýllarýn yorgunluðu . . . Nankör dünya artýk size gülümsemeyi býrakmýþ ve yeni sevgililer aramaktadýr. Kan sýzar yanaklarýnýzdan gözyaþý yerine. . . Adýnýz yavaþ yavaþ silinmektedir dünyadan. Yüzyýlýnýzýn yok etme sevdalýlarý sizi aramaktadýr mahkum ermek için ölüme. Hüküm kesindir: Müebbet ayrýlýk. . . Kimse size acýmaz, oralý bile olmaz. Yunus diliyle:

Bir garip ölmüþ diyeler
Üç gün sonra duyalar
Soðuk su ile yuyalar
Þöyle garip bencileyin

Size türküler yakan felek yok bundan sonra. Baðýrmayýn boþuna. Ölüm çanlarý uðursuz bir baykuþ gibi çalmaktadýr artýk. Ölüm damla damla þakaklarýnýzdan ak gölgeler þeklinde süzülmektedir Karanlýða mahkum beden hapishanesinden kurtulacak olan ruh, kuþlar gibi özgürce uçacaðý o aný gözlemektedir. Hayat hanýnda son kez konaklama vaktiniz gelip çatmýþtýr. Diyardan diyara yýllar yýlý dolaþan sen artýk bir mezarýn karanlýk koridorlarýnda ýþýðýn seni bulacaðý günü beklemeye mahkum Ne dünya tasasý, ne çoluk çocuk derdi Artýk varsa yoksa gelmesi ümit edilen nur Zulmetin eþiðinde, varla yok arasýnda , cennet ve cehennem sathýnda Güneþin bir daha doðup doðmayacaðý artýk ilgilendirmez sizi. Kar mý yoksa yaðmur mu yaðacak, bundan kime ne? Ama böyle kolayca kabullenmek var mý?

Ölecek miyim, tam da söyleyecek çaðýmda
Söylenmedik cümlenin hasreti dudaðýmda
deyip ebediliði mi arzulayacaðýz? Öleceðine inanmayýp aman son bir nefes daha alayým diye çýrpýnma nafile. Söylenmedik cümleler daima olacaktýr ve sen hep daha bitmedi ki diyeceksin. Yýllardýr yudumladýðýn boz bulanýk sular artýk bir ab-ý hayat olmaya namzet oysa

Ölmek yarýnýdýr yaþamýn. Yeniden dirilmek için. Gözler yollara düþtü sonunda. Artýk gideni getirmeye kimin gücü yeter? Ölüm düþtü hülyalara. Ve sen bu hülyalarýn garip yolcusu oldun. Yollar hep sensizliðe çýkýyor. Sensizliðe ve sensiz bir dünyaya Ölüm sevdan oldu. Sevda ki kor gibi yakar yüreði . Sevdan bir hayalet gibi süzülse de teninden ey ölüm yine de hoþ geldin. Üþüyen yüreklere düþ, yak onlarý ey sevdam.

Sorma artýk ne halde iþler diye. Sen yolcusun ölüme düþme dünya peþine. Son kez olsun bakayým diye doðan güneþe. Hazýrla artýk kendini son nefesine.

Vazgeçemedikleri dünyayý býrak insanlara. Ey sarraf kendine yeni bir kese dik. Biriktir içinde sana ahrette lazým olaný. Dünya ahiretin tarlasýdýr. Sahte hülyalara aðýtlar yakma. Düþür yakandan kimseye yar olmayan dünyayý. O ki her gönülde yer etmeye çalýþan kadirbilmez bir sevgili. Zamanýn daraðacýnda sallandýracak fani bedenini. Ve oturup karþýsýnda yeni sevdalýlarýyla kendinden geçip zafer sarhoþu olacak. Sahte sevdalara yataklýk yapmýþ gönlünü seninle eðlendirecek . Yeni bir gün doðacak dünyaya sensiz. Küçücük hazlarýn peþinden seni sürükleyen dünya seni unuttu bile. Ýþte mezar taþýnýn kapýsýný çalýyorsun. O kapýyý ya bir zebani ya da bir melek açacak. Sonra ölümün kokusunu unuttursun diye gül kokulu çiçekler dikecekler topraðýna. Toprak ki çamur içinde gül bitirendir. Sen de toprak olsaydýn ya! Gerçi evet sen de topraksýn artýk. Ama hayattayken olacaktýn.

Ölümü öldürmek imkansýz. Öyleyse ölümü yaþatmak gerek. Ölüm yaþasýn ki lezzetler acýlaþsýn. Ölümün rengi de lezzeti de karanlýktýr hazýrlýðýn yoksa. Ölümü güzel kýlan ölmeden önce yaþanan güzelliklerdir.
Ölüm düþtü hülyalara. Artýk çek elini sahte dünyalardan. Kirletme ellerini ve yüreðini onlarla

Kapý kapý bu yolun son kapýsý ölümse
Her kapýda aðlayýp o kapýda gülümse