Bir gece Taksimden Dolmabahçeye iniyor yokluðum
Fakat varlýðým düþünüyor...

Okunmayan yazýlardaki
Gizli anlamlarýn peþine düþmemek midir,
Anlayýþsýzlýk?

Kapýda duran acýlarýna
‘evde yokum’ diyebilmek midir,
vurdumduymazlýk?

Acaba yaþlanýnca nasýl olcam derken
Ýçindeki birinin,
“Acaba yaþlanabilecek misin” demesi midir?
Umutsuzluk?

Zamanýn, bir zamanlarýn en büyük aþkýný,
hem de tüm anýlarýyla,
bu kadar hýzlý silivermesi midir,
acýmasýzlýk?

Ve anlayýþ,
Hissetmek üzerine yapýlan bir tartýþma mýdýr?
Yoksa hissetmemek üzerine mi?

Ve iyi niyet,
Her þey öðrenip de,
hayýr demeyi öðrenememek midir?

Ve dostluk,
Düþünen varlýðýnla
Ýçindeki biriyle, birileriyle
Çay içmek midir,
Bu sorularýn soðuklunda?

Ve hayal gücü,
Tüm bunlarý düþündükten sonra
Ýnadýna hikayeler uydurmak mýdýr,
Dolma bahçesinden kýz kulesine?

uzay