“Asla yeteri kadar veremediðimiz ve asla almaya doyamadýðýmýz þey nedir?”.Þu anda adýný hatýrlayamadýðým bir düþünür sevginin tanýmýný böyle yapmýþ...Aslýnda çok doðru.
Hayatýnýz boyunca kaç kiþiye “Seni seviyorum” dediniz? “Seni seviyorum” demek bu kadar zor mu?Aslýnda hiç de deðil; yalnýzca insanlar önlerinde “Seni seviyorum” demek için uzun zamanlar olduðunu düþünüp her defasýnda erteliyorlar bunu söylemeyi.Bazý insanlar karþýlýk gelmeyeceðinden korkuyorlar.Bazý insanlar da sevdiklerine “Seni seviyorum” demek için her þeylerini verebilirler; ama sevdikleri çok uzaklardadýr...
Örneðin; ben...Benim büyükbabam ben küçükken öldü, diðer dedemse yine ben küçükken bir çeþit beyin felci geçirdi ve ben dahil kimseyi hatýrlamaz oldu.Anlayacaðýnýz dede sevgisi tatmadým, tatmadýðým gibi onlara, onlarý sevdiðimi de söyleyemedim-dedeme söylesem de anlamazdý zaten-.
Büyük dedemi hatýrlamýyorum bile, ama küçük dedem ölmeden hemen önce yaklaþýk iki ay kadar bizde kaldý.Öleceði aklýma bile gelmezken bir gün onu sevdiðimi söyleyip, onun beni sevip sevmediðini sordum-cevap almayacaðýmý bile bile-.O, bana baktý, gülümsedi ve sarýldý.O günün hala rüya olup olmadýðýný çözebilmiþ deðilim.Ne fark eder ki?Ben beynime, mantýðýma karþý çýkýp dedeme sorulacak en aptalca, ama en güzel soruyu sorduysam, rüya ya da gerçek, ne fark eder?
“Seni seviyorum” demek o kadar müthiþ bir þey ki...Karþýlýðý ne olursa olsun...Bence vakit kaybetmeden, en kýsa zamanda, hatta bu yazýyý okur okumaz sevdiðiniz kiþilere o sihirli cümleyi söyleyin...Hatta tanýmadýðýnýz, sevmediðiniz kiþilere bile! “Öyle þey olur mu?” demeyin!Belki baþýnýza güzel bir mucize gelir, benim baþýma gelen gibi...
Hadi!