KIÞTA BAHARA ERMEK
Gecenin karanlýðýný nokta nokta beyaz nakýþlarla bezeyen kar, sabaha kadar yüksek kesimlerde alaca bir beyazlýkla zar zor tutunabilmiþ, sahil þeridinde ise kendini pek hissettirememiþti. Güneþin önündeki kara bulutlarýn daðýlmasýyla öðleden sonra güzel bir hava oluþmuþtu. Þehrin sakinleri, kýþ ortasýnda bahardan kalma bir güne kavuþmanýn sevinciyle çoluk çocuk sahilde yapýlan gezi ve piknik mekanlarýný doldurmakta gecikmediler. Herkes bu yazdan kalma günün güzelliðinin tadýný çýkarmaya çalýþýyordu. Çetin geçen kýþ mevsimi, güneþli günlere duyulan hasreti iyiden iyiye artýrmýþtý. Sakin deniz yüzeyi bulutlarýn rengini yansýtan bir ayna gibi gök renginde görünüyordu. Deniz atlas bir yorgan gibi parlak ve dupduruydu. Denize karþýdan bakan tepenin yamaçlarýndan eteklerine sýralanmýþ yalýlar, oyuncaðý elinden alýnmýþ çocuklar gibi boynu bükük bir halde, daha önceleri kendi duvarlarýný okþayan denizi hasret ve hüzünle izliyorlardý. Karþý tarafta sýralanmýþ adalardaki evler ise; yeþillikler içine rasgele serpiþtirilmiþ oyuncaklar gibi görünüyordu. Karþýlýklý gidip gelen ada vapurlarý ve irili ufaklý balýkçý tekneleri bu güzel manzaranýn vazgeçilmez aksesuarlarýydý. Güneþ ýþýklarýnýn sarýdan kýrmýzýya dönüþen renkleri dalgalarla oynaþýyordu. Sahil boyunca karþýlýklý gezinenler, kendi dünyalarýnda bu güzellikleri yaþarken; etrafta koþuþturan çocuklarýn þen kahkahalarý havanýn güzelliðine karýþýyordu.
Kenardaki banklarda oturan kadýnlardan genç olaný sevinçle yerinden kalkýp çocuklarýn arasýna karýþtý. Onun çocuklar arasýnda onlardan birisi gibi koþup oynamasýný yaþlý kadýn tebessümle izliyordu. Kalbindeki sevgi ve þefkatin sýcaklýðý mütebessim çehresine de yansýmýþtý. Biraz sonra genç kadýn nefes nefese tekrar yanýna gelip oturdu. Ellerini ellerinin üstüne koyarak yaþlý kadýnýn gözlerinin içine minnet duygularýyla baktý. Bu bakýþ o kadar içten bir bakýþtý ki; arkasýnda kaybetme kuþaðýnda iken kazanýlan bir hayatýn bedeli yüklüydü. “Rabbime ne kadar þükretsem azdýr abla.” Dedi. Bakýþlarýný ufka kaydýrýrken hüzünlü bir çehre ile konuþmasýný sürdürdü. “ya o gece sen çýkmasaydýn karþýma? Beni fark etmeseydin? Ne olurdu benim halim?” yanaklarýnda süzülen yaþlar damlalar halinde pardösüsünü ýslatýyordu. “düþmez kalkmaz bir Allah(cc)” dedi yaþlý kadýn. “önemli olan sürçtüðün, düþtüðün yerden o anda kalkabilmek” “Ýnþallah bundan sonra bahtýn güzel olur.” Onlarý bu halde görenler meraklý bakýþlarla ne olup bittiðini anlamaya çalýþýyorlardý.
“Tam da gücümün, takatimin tükendiði bir anda” dedi genç kadýn. “ Yüce Allah’ýn rahmeti imdadýma yetiþti” “Abla sen Hýzýr mýsýn Allah aþkýna.” Genç kadýnýn samimi duygularýna þefkat ve merhametle gülümseyerek karþýlýk verdi yaþlý kadýn. “Birisinin kurtuluþuna vesile olmak ne kadar güzel, ne kadar tarifsiz bir duygu” diye düþündü. “Dünyada tadýlan lezzeti bu kadarsa ahiretteki mükafatý kim bilir nasýldýr?” Allah’a (cc) tekrar tekrar hamdetti.
***
Henüz iki sene geçmiþti genç kadýnýn evliliðinin üzerinden. Evlenmeden önce eþini tanýmýyordu. Aile dostlarý “iyi insandýr, iþ-güç sahibi, evi barký var geliri de fena sayýlmaz, rahat edersin” diyerek kendisini bu evliliðe ikna etmiþlerdi. Kendi ailesinin maddi durumu da çok iyi deðildi. Önüne konulan bu cazibe ve ihtiþam manzaralarý karþýsýnda fazla direnememiþ ve bu evlilik macerasýna atýlmýþtý. Þaþalý bir düðünle evlendiler. Hem ailesi hem de kendisi yapýlan bu debdebeli düðün sonunda yeni hayatlarýna karþý tarafa maðlup olarak baþlamýþlardý. Sahile yakýn güzel bir evde oturuyorlardý. Eþi ilk bakýþta iþinde gücünde, kendi halinde birisi gibi görünse de her geçen gün, onun karakterini tanýdýkça hiç de hayat tarzýna uygun ve geçinilebilecek birisi olmadýðý gün yüzüne çýkýyordu. Evliliðinin ilk haftasýndan itibaren eþi muhitimize uymuyor diyerek kýlýk kýyafetine müdahale etmeye baþladý. Yapýlanlara karþý çýkmaya kalkýþsa da ne ailesinden ne de çevresinden destek bulamýyor, halden hale girdikçe kendisinden utanýyordu. Bu cazip hayatýn aðýr bedelini almakta gecikmedi. Eþi öðlene doðru uyanýyor, gecenin ilerleyen saatlerde eve ancak dönüyordu. Babasýndan kalan emlâk iþini sürdürüyordu. Þehir çarþýsýndaki büyük pasajdaki tüm dükkanlar onlarýndý. Sadece aylýk dükkan kiralarý dahi hatýrý sayýlýr bir servetti. Eþi bu yüzden hafta içinde yoðun çalýþmadýðý gibi, hafta sonunu da arkadaþlarýyla av partilerinde geçiriyordu. Geniþ silah koleksiyonu ve iki cins av köpeði kocasýnýn hayatýndaki en deðerli varlýklarýydý. Sýrf arabasýnýn özelliklerini dinlemekten býktýðý için artýk onunla bir yere gitmeyi de istemiyordu. Av hikayeleri ise sinir krizleri geçirtecek dereceye ulaþmýþtý. Eþinin av köpeklerine gösterdiði ilgi, onlara bakarken gözlerindeki sevgiyi, sarf ettiði sevgi sözcüklerinin onda birisini dahi kendisine sarf ettiðini duymamýþtý. Önceleri “evlilik böyle oluyor herhalde, zamanla düzelir her þey” diyerek ev iþleriyle meþgul olmuþtu. Bazen evdeki eþyalarýn yerlerinin tümünü deðiþtirmesine raðmen eþinin hiçbirini fark etmemesi onu kahrediyordu. Karþýlýklý oturup konuþma denemeleri ise her defasýnda hüsranla sonuçlanmýþtý. Eþi her defasýnda, o gün ne kadar çok para kazandýðýný, ardýndan da bitmek tükenmek bilmeyen av hikayelerini anlatmaktan onun konuþmasýna fýrsat vermez, konuþsa da pek dinlemezdi. Eþinin nazarýnda sýradan bir eþyadan farksýz olduðunu anladýðýnda çýkmaz bir yolda mesafe almaya çalýþtýðýný fark etti. Saatlerce aðlamaktan baþka elinden bir þey gelmiyordu. Böyle zamanlarda annesinin sadýk bir eþ, vefakar, fedakar bir hayat arkadaþý olan timsali canlanýrdý gözünün önünde. Bir de evlenmeye ikna etmek için dillerinden dökülen güzel ve süslü kelimeler.

Kýþýn dondurucu soðuklarýnýn yaþandýðý günlerdi. Eþi yine bir av partisindeydi. O gün evin elektrik tesisatý arýzalandý. Eþine ulaþamayan kadýn, dýþarýda þiddetli rüzgarla ürpertici bir soðuk, içeride ise karanlýkla baþ baþa çaresiz kalakalmýþtý. Elektrik olmayýnca evdeki her türlü ýsýnma imkâný da ortadan kalkmýþtý. Yalnýzlýktan yaþadýðý bunalýmlar yetmezmiþ gibi, dondurucu soðukta titrek bir mum ýþýðýna mahkum olmuþtu. Kat kat giydiði giysilerine raðmen üþümesine engel olamýyordu. Sýmsýký sarýldýðý yorganýn altýnda, dýþarýdaki þiddetli rüzgarýn, insanýn içini ürperten uðultularý arasýnda titremelere karýþan aðlamalarý duyulmuyordu bile. Günlerdir doðru dürüst bir þey de yemediðinden yerinden kalkacak takati bile kalmamýþtý. Tüm bu çaresizliðin içinde uzun zamandýr terk ettiði bir güzellik aklýna geldi. Dua etmek. Acziyet içinde bildiði dualarý sýralamaya baþladý. Okyanusun ortasýnda, gecenin zifiri karanlýðýnda, dehþetli fýrtýnalar içinde tutunduðu bir tahta parçasý üzerinde Rabbinden medet isteyen bir kazazede gibi tüm içtenliðiyle dua etmeye baþladý. Buz kesen elleri ve ayaklarý uyuþmaya baþlamýþtý. Tüm bedeni ise ateþler içinde yanýyordu. Uyuma ile kendinden geçme arasýnda iken hayal meyal eþinin eve geldiðini fark etti. Yataðýndan doðrulmak istese de kalkamadý.
Eþinin keyfi her zamanki gibi yerindeydi. Son derece neþeli bir þekilde çok acýktýðýný evde yiyecek bir þey de bulamadýðýný söyleyerek bu seferki av macerasýnýn çok verimli geçtiðini anlatýyordu. Kadýn mecalsizce derdini anlatmaya çalýþsa da eþi umursamaz bir tavýrla kirli ve çamurlu av kýyafetlerini çýkarýp rasgele saða sola savurmakla meþguldü. Onu dinlemedi bile. Avladýklarýndan bir þeyler hazýrlayýp yedikten sonra hiçbir þey demeden gürültülü bir horlamayla uykuya daldý. Genç kadýn o anda kesin kararýný verdi. Artýk bu evliliði sürdürmenin , bu adama katlanmanýn bir anlamý yoktu. Onu bu hasta ve periþan halinde öylece býrakýp uykuya dalan bir adamýn kapýsýnda daha ne kadar merhamet dilenebilirdi ki? Gecenin ilerleyen saatlerinde; üstüne giyebildiði en kalýn giysileri giydi ve eþine fark ettirmeden, bir gölge gibi kendini sokaða saldý. Sert rüzgarla savrulan þiddetli yaðmurda yürümeye çalýþýrken, kanayan ruhu, kýrýlan gururu ýzdýrap içinde, bahtsýzlýðýna göz yaþý döküyordu. Bir an için gözlerini kamaþtýran zenginlik, lüks ve debdebe içinde rahat yaþama hayali nelere mal olmuþtu. Onca kaybettiði güzelliklere, ulvi deðerlere karþýlýk kazancý þu karanlýk gecede önünde uzanan meçhul boþluktan çok daha belirsizdi. Þiddetli soðuk, sýrýlsýklam ýslanan güçsüz bedenini acý ve ürperti içinde býrakmýþtý. Ateþler içinde yanarken, þimdi de elbiselerinin arasýndan dolan soðuk havayla adeta tepeden týrnaða buz kesmiþti. Hasta ve yorgun bedenini etkisiz hale getirmeye çalýþan rüzgara karþý daha fazla dayanamadý. Yolun ortasýna yýðýlýp kalýrken hayal meyal hatýrladýðý en son þey karþýdan gelen arabanýn parlak ýþýklarýna karýþarak gecenin sessizliðini yýrtan acý bir fren sesi idi.

***
Kendine geldiðinde ilk önce bulunduðu mekanýn sýcaklýðýný fark etti. Bir an için dünyadaki en deðerli þeylerin bunlar olduðunu düþündü. Bu sýcacýk mekanýn havasýna ayrý bir güzellik katan tatlý bir tebessümle karþýsýnda duran kadýn, yaþadýðý kabus gecesinin en korkunç anýndan onu çekip alan merhamet timsali kadýndý. Kendini bilmez bir vaziyette günlerce hayata tutunma mücadelesi verirken tüm hizmetlerini bu melek huylu, sýmsýcak gülüþlü kadýn görmüþtü. Hayati tehlikeyi atlatmasý hiç de kolay olmamýþtý. Karanlýk kýþ gecesinin en kasvetli anýnda, adeta bir bahar güzelliði gibi karþýsýna çýkan bu kadýn, onu hayata baðlayan en saðlam dayanak, en kuvvetli destek olmuþtu. Her kýþýn sonunda baharýn geldiði gibi yaþadýðý bu karanlýk kýþýn da baharý gelmiþti. Hem bu bahar sadece tabiata hayat vermekle kalmamýþ genç kadýnýn da yeniden doðmasýna vesile olmuþtu.
Hava ayaza dönmeye yüz tutunca sahildeki kalabalýk yavaþ yavaþ seyreldi. Ýki kadýn üþümeye baþlayýnca oturduklarý banktan usulca kalkýp sahil boyu yürümeye koyuldular. Genç kadýn kýþýn ortasýnda güzelim bir bahar havasý yaþatan Kudreti Sonsuz yaratýcýya tüm kalbiyle sýðýndýðý geceyi hatýrlarken; kendi hayatýnýn kýþýnda da güzel bir bahar günü gibi karþýsýna çýkan merhametli ablasýnýn boynuna tekrar sarýldý. Önlerinde uzanan güzel yarýnlara kenetlenmiþ bir halde yürüdüler.
Ruhieris